10. aydan bildiriyorum. Kolik, uzatılmış sarılık, besin alerjisi derken tek başıma da baktığım için resmen Sinir krizleri geçirdim, çocuk ağladı Gerçekten ben de ağladım Hatta neden doğurdum diye kendime kızdım Çünkü plansız bir bebekti ve 9 yılın ardından geldi hala huysuzluk ediyor uyku düzeni kötü eski hayatımı çok özlüyorum. Ama bu zorlu günler geçecek diye umut edip ileride güzel günlerin geleceğine inanmak istiyorum Üstelik Ben çalışan bir anneniym. bebeğimize bakıcı bakıyor işe gidince o yorgunluğa rağmen inanın kendini dinlenmiş hissediyorum.
Bebek hiç olmasaydı da mutluydum ama belki böyle daha mutlu olacağiz. Yavaş yavaş bilinçli ve bizden bağımsız hareket etmeye başliyor. Onu öyle görmek keyif veriyor. İleride bakalım nadıl bir çocuk olacak diye heyecanlanıyoruz.
Dediğiniz gibi çok ağıt ve hele ki bizimki gibi sürpriz bir bebekse kabullenmesi de zor. Ama sindirmeye, keyifli taraflarına odaklanmaya çalışıyorum. Geçecek bu günler...