Ben 1 yaşında başladım. Açıkcası ilk bir hafta tam bir depresyon yaşadım hergün ağlayarak bıraktım anneme. Ama baktım kızım hiç ağlamıyor keyfi yerinde ( kızım annemi çok sever, onun yanında beni aramaz) ben de yavaş yavaş alıştım. Saat başı görüntülü aradım zor bir süreçti ama onlar için yapıyoruz. Sizinki henüz küçük olduğu için çok zorlanmazsınız bide kendi evinde olacak. Kızım konuşmaya başlayınca çok zorlandım arkamdan ağlardı hala da ağlıyor bırakmazdı beni. Bebek olunca daha kolay demiyelimde daha çabuk alışıyorlar sanki. Siz güçlü olun ne mutlu size ki evinize gelip bakacak yakınlarınız var.