Lütfen yardımcı olur musunuz geçicek değil mi

Question

Başta severek evlendik ikimizde anlatamıyorum kafamda yüreğimden geçenleri dile getiren yorum cümleyi toparlayamıyorum evlendikten sonra değişti ilgili sevecen bir insandı ondan önce şevkati sevgisi kendisini sevdirdi asla beklemezdim öyle bir değişti ki onun şoku ile başladı gerçek yüzü sinir hastası biri iki sene sevgiliydik o kadar kavgaları ben çıkardım ben neler yaptım sesi çıkmadı şuan ona seslenirken duymuyo diye bağırsam bile sen bana bağırdın benim piskolojim bozuk diye kriz geçiriyor kapılara duvarlara vuruyor daha neler neler ve dışardan bakınca ki dışarda normalde böyle biri değil piskolojisi bozuk biri değil bana karşı ya gerçekten anlatamıyorum yoruldum berbat bir hamilelik geçirdim onun sayesinde normalde o kadar çocukları severim ki yiğenlerime aylarca baktım ufak birşey görsem onlara alırdım onları düşünürdüm şimdi kendi çocuğum oldu bazen emzirmek istemiyorum alışamıyorum o kadar kahrediyor ki beni bu durum ölmek istiyorum doğum yaptığımdan beri tartışmalar kavgalar dün en son raddeye geldi sinir krizi geçirdi yine bu sever başkaydı seni öldürürüm kemiğiklerini kırarım bin türlü hakaret fiziksel şiddeti olmadı bu güne kadar ama piskolojik şiddetin alası var iyi değilim psikolojim bozulmuyor aileme de o kadar kızıyorum ki o kadar çabaladım o zamanlar sağlık meslek istiyordum takdir teşekkürdü hep karnelerim lgsden de o zamanlar yüksek puan almıştım kendimi kurtarıcam demiştim onada engel oldular okutmadılar onların yanına gitsem bir dert ve şuan küçük bebeğim var o kadar çaresiz hissediyorum ki burda kimsem yok herşeyimi kısıtlayan bir eş anlatamıyorum içim içime sığmıyor bebeğime karşı olan hislerim geçicek değil mi

Answer 1

Canım bence bebeğinin sagligi önemli hele psikoloji önemli bide emzir Canım Allaha sığın zamanla gecer belki bebek oldu o yüzden de olabilir benim esimde de vardi baba oldu birazda olsa degisti

Comments

Post kapandığı için buraya yazıyorum arkadaşım. İnan yaşadıkların için çok üzgünüm. Çok çok zor bir durum. Ama bebeğine karşı olan duyguların değişecek. Gün gectikçe ona baktıkça daha da bağlanacaksın. Şuan eşinin tavrından dolayı da bu durum gecikiyor aslında. Eşler destek olmalı destek olmalı diye niye deniliyor? Anne zaten doğum yaptıktan sonra zor bir süreçten geciyor. Anlayışsız olduğu zaman tabi ki daha çok zorlanır bu normal. Sen bebeğine bak. Şuan bebeğine odaklan. Diğer sorunlarına sonra sonra çözüm bulursun elbet. O yavrunun sana çok ihtiyacı var. Onun için iyi olmaya çalış

---

Umrumda değil diğer sorunlar geçtim çoktan onlardan sadece bebeğime karşı duygu durumum beni mahvediyor alışamadım bazen bu tartışmalar ufak şeylerden sık oluyor ama doğum yaptığımdan beri iki büyük tartışma bebeğe karşı olan duygumu etkiledi ona odaklanamadım birsürü şey ve sütümü etkiliyor bu tartışmalar bilmiyorum Allah büyüktür bir imtihan sabır sabrın sonu mükafattır diyorum ama çok zorluyor ve o kadar yıprandım ki gerçekten kelimelere dökemiyorum içimdekini anlatamıyorum iyi dileklerin yazdıkların ve tavsiyelerin için teşekkür ederim sizinde umarım herhangi bir konuda ne olursa olsun herşey gönlünüzce olsun bütün annelerin bütün kadınların çünkü kadın olmanın yükü çok ağır kim darda ise Rabbim yardımcısı olsun

---

Aminn amin canım benim. Bak dediğim gibi eşin tavrı tabi ki seni çok etkiliyor. Eşim bebek yokken de çok ilgiliydi bebeğimiz oldu elini üstümüzden asla çekmedi. Kızım bir hafta sonra 1 yaşına girecek doğum gününe hazırlanıyoruz neyse inanın birlikte bakıyoruz. Herşeyinde bizimle. Herşeyde destek olup yardımcı oluyor. Bu sebepten daha rahat uyum sağladim. Eğer eşim böyle yapmasaydı gerçekten psikolojim bozulurmuş çünkü bebeğim de çok zor bir bebekti. Kucağimdan indiği an ağlayan bebekti. Eşim sürekli ama sürekli destek verdi. Yoksa bebeğime ilk başlarda belki kinlenebilirdim bile o psikoloji çok farklı. Allahm bütün darda, zorda olan annelere yardım etsin. Anne olmak yeterince zor. Allah anlayışlı eşler versin herkese. Akıl fikir versin. Dua edebilmekten başka bir şey yapamıyorum. Keşke elimden daha fazlası gelse yapabilsem. Bebeğine odaklan. Gün geçtikçe onu çok seveceksin inan bana. Onlar melekler <3 Kendinize çok iyi bakın

---

Bende doğum yaptığımda öyle hissetmiştim
Oysa en çok isteğimdi anne olmak
Ama öyle kötü ve zor bi doğum gerçekleştirdim ki bebeğimi görmek onu emzirmek istemyodum
Eşim ailem iyilerdi hep ama eşimi bile görmek istemiyodum bana dokunsun istemydm
Normal doğum yaptım berbat hemşireler ve doktorlar yüzünden doğumum mahfoldu yanlış dikiş sonucu 10 gün yürüyemedim acılar içinde kıvrandım bebek yoğun bakım da ama inan düşünemydm bile onu hep bebeğimi eşimi sucluyo gbiydim çektiklerimden dolayı öyle saçma sapan duygulara girmiştim ki anlatamam şuan düşündükçe kendimi kahredyrm o ilk duyguları yaşayamadğm için
Bebeğim 3 ay annemi annesi bliyodu
Gel zaman git zaman derken duygular yerine otryo , hep gözlerine baktım oda hep bana bakıp güldü kokladım kendimle savaştım benim o dedim bana Allah'ın emaneti bana muhtaç onun ne suçu var ki ona bunu yapmaya yaşatmaya hakkım yok diyip hep psikolojimi bu şeklde yönlendirdim
Sende öyle yap senden başka kmsesi yok herşeyiyle sana muhtaç
Başkaları yüzünden ona haksızlık etme
Eşin kötü olsa canın yansa git ona sarıl onunla konuş bi bakışı yetyo içini eritmeye
Yıllarca eski insanlar hep yaşadıkları yüzünden evlatlarına çektirdiler bzm bunları küçücük canlara yaşatmaya hakkımız yok inan