Bebeğime alışamıyorum

Question

Doğum yapalı 27 gün oldu 1 hafta annem anca kalabildi onda da cok yardimci olamadi rahatsızdı memlekete geri döndü kayınvalidem haftada 1 gelip gidiyor ama onun harici yalnızım eşim polis elinden geldigince yardimcı olmaya calisiyor ama bebegim benden başkasında durmuyor çok zorlanıyorum kimseyede bisey diyemiyorum emziriyorum altını degistiriyorum ama çok sakin bir bebek degil cok uyumuyor tuvalete bile gitmek icin esimi bekliyorum emmedigi uyumadigi zamanlarda hep ağlıyor kendi kendine durmuyor sanki benim bebeğim degil gibi hamileyken böyle değildi bağ kuramıyorum bir türlü gizli gizli ağlıyorum eşime belli etmemeye calisiyorum o uykusuzluktan yorgunluktan zannediyor ağlamalarımı o da var ama kendimi hic iyi hissetmiyorum çok yorgunum halsizim bebegime yetemiyorum benimseyemedim diye cok kızıyorum kendime halbuki çok istiyordum onu aynı seyleri yaşayanlar varsa çok yalnız hissediyorum kendimi sürekli evdeyim eşim işe gittigi zamanlarda tekim çok bunaldım 

Answer 1

Annesi ağlıyorsa mutlaka bir sorun vardır yoksa 27 günlük bebeğin rutini emmek ve uyumaktır. Büyük ihtimalle gaz sancısı var ve bebekler emerken acıyı unutur demişti doktorlar bana. Gazdamlasi kullanın hem size hem bebeğinize kolaylık sağlar. Kolaylıklar diliyorum 

Answer 2

Valla geçmiyor maalesef 3 yaşında oğlum ne ruh sağlığım kaldi nede fiziksel sağlık hala zorlaniyorum ben Allah biz annelere yar ve yardim etsin çalışıyorum iş bir taraftan oğlum aşırı hareketli annem yanımızda o bakıyor 2 çocukla akşama kadar çocuk bakanları taktir ediyorum alnını öpmek istiyorum eşi sabahtan işe gidiyor hem ev hem çocuklar valla zor

Answer 3

Seni o kadar iyi anlıyorum ki bende öyleydim ilk kızım o kadar sakin sesi çıkmayan bir bebekte ki ikinci de öyle olur sandım ama asla susmayan surekli ağlayan 2 saat uyusa  ile huysuz kalkan surekli memede surekli kucak isteyen bir bebekti ve benim 4.5 yaşında bir kızım daha var onunla ilgilenemiyorum diye kaç kere ağlama krizlerine girdim. Sonra yavaş yavaş bebegim dünyaya ve bize alışıyor ben onun neleri sevip sevmediğini öğreniyorum oyun oynamaya başlıyor ilgisi farklı şeylere kayıyor çevreyi öğreniyor lafın kısası büyüyor ve geçiyor çoğu şey. Şimdi 4 aylik ben gülünce gülüyor oyun oynuyoruz biraz daha düzen oturdu gibi hala tam anlamıyla sakin bir bebek diyemem ama eskisi gibi de değil. Hatta çok kez hastaneye gittim çok agliyor diye sut ve sut ürünleri alerjisi çıktı ben onları kesince rahatladı hala gazlı bir bebek ama buna şükür diyeyim. Daha çok erken lohusayken her şey gözüne farklı ve moral bozucu gelir. Sen bebeğine en iyi bakan ve en iyi gelen şeysin. Çok normal bunları hissetmen ama sen çok iyi bir annesin geçecek tünelin ucu ışık :)

Answer 4

O daha küçücuk size muhtaç.  Bu günler geçecek normal bişey bu  40 çıktıktan sonra alışırsın ayrıca 3 aydan sonra gulumsemeye basliycak ve sana herşey daha kolay gelecek ve bende ağlıyordum sen gibi şimdi de ağlıyorum keşke eski bebeklik zamanı bu kadar hızlı gecmeseydi die çok hızlı büyüyorlar buna inan ve bebeğinin mis gibi kokusunu içine çek kendini rahatlat havalar güzel dışarı çıkar yürüyüşe 

Answer 5

Benimde 22 günlük kızım var. Yazınızı ağlayarak okudum. Yurtdisindayim, yanımda, yakinimda, çevremde bana yardım edecek hiçkimse yok. Sadece eşim işten gelince yardımcı olmaya çalışıyor ama tabi ki yeterli gelmiyor. Çok bunaliyorum, bebeğim ağlayınca bende ağlıyorum çok zor geliyor. Geçecek ama biliyorum. Allahın izni ile 2 -3 ay sonra bugünleri belki hatirlamicam bile. Zor biliyorum ama kendinizi bu düşüncelerden kurtarmaya çalışın. Çoğu kişiye yardımcı olan çevresi varken siz tek başınıza yapıyorsunuz, çok guclusunuz. Bunların üstesinden gelirsiniz. Kendinize iyi bakın inşallah hersey iyi olur

Answer 6

Öyle zor ki haklısın. Huysuz bebek ayrı zor. Ben kendimi doğduktan sonra kabusun içinde gibi hissetmiştim. Ayağımdan bir yere bağlamışlar da hapis hayatı yaşıyor gibi... Hiç susmuyordu uyumuyordu. En azından sende biraz duruyormuş. Benimki bende durmuyordu. Beni sevmiyormuş gibi geliyordu. Ben altı ay yaşadım. Bu lohusa depresyonu canım. Bende de bir ev insan vardı. O kadar huysuzdu ki en sonunda herkes pes ediyordu. Hoş onlarda çok psikolojimi bozdular. Ben yalnız değilken yalnız ve çaresiz hissediyordum. O bebek sanki benim değil gibiydi. Gece gündüz uykusuz kalıp yanından ayrılmıyorken bende durmuyor olması öyle üzüyordu ki beni. Kendimi bakıcı gibi hissediyordum. Başkasında susunca ister istemez kızıp içerleniyordum. Bağ kuramadım diyorsun ama benden başkasında hiç durmuyor diyorsun. Bu bağdır zaten. Sıkma canını. Geçiyor zor da olsa geçiyor. Şu an 18 aylık. Bazen çok sinirleniyorum. Sırnaşık sırnaşık enne diyor bütün sinirim geçiyor  hâlâ çok huysuz çok zor. Ama bazen melek gibi bakmaya doyamıyorum. Gececek inşallah canım. İnan çoğumuz aynı şeyi yaşıyoruz. Sen elinden geleni yapıyorsun. Sen iyi bir annesin.

Answer 7

Lohusasin şimdi. Böyle hissetmen normal. İnsanın üstünde kara bir bulut var gibi geliyor lohusalıkta. Zamanla kendini daha iyi hissedeceksin. Hicbiryerde okumadik. Ama annelik aynen böyle biseymis. Yaşadıkça görüyor insan. Zamanla değişecek hislerin merak etme. Bol bol op sarıl bebeğine. İlacı bu ☺️ dışarı çık dolas arkadaşlarınla görüş. Biseyler yaptıkça kendini daha iyi hissedeceksin. Parka gidin mesela. Alışverişe git markete. Bunlar bile havasını değiştiriyor insanın. Valla benim biri 4 biri 1 yaşında. Benim de canım cikiyo hala. Ama çok tatlılar. Ve kendimi hic onlara yetemiyor gibi hissetmiyorum. Çünkü biliyorum ki onlara benden iyi kimse bakamaz. Senin varlığın sarilman yeter ona

Answer 8

Bebegn doydugundan emin ol önce  bu sürec kolay değl Teksen hele İnan o günlerde buyük oğlumu alıp parka götürmek zorundadır kaldım o ağladı ben ağladım kolay değl 5 aydayız hala zorluyor memlekete gttm nasl cocuk hep kucakta niye durmuyo flan inan insan onla düzen kuruyor yarı yamalak ama hepsi h

Geciyo gecici süreçler tadını çıkarmaya calış uykusuzluk en zor u 

Answer 9

Şuan yaşadıkların loğusalik duygusali gibi birşey ilk bebegim bir hafta kuvezde kaldı normal alacam evime getireceğim dedim kolay geliyordu bana eve getirdiğim gibi elim ayağım birbirine dolanmisti resmen anneme agliyordum gitme nasıl bakacağım diye sitem etmiştim iki kiloluk bebek şimdi 7 aylık oldu ve diyorum ki iyi ki varsn kokusu ayrı nefesi ayrı gülüşü ayrı bitiyorum vesselam çabuk büyüyorlar hiç anlamiyorsun bebeğin sana arkadaş oluyor onunla birlikte buyuyorsun çok güzel bir duygu şuan logusasin ve çok çok duygusalsn sana muhtac bir bebiş var artk 

Answer 10

Akıl vermek gibi olmasın da bi müddet annenize gitseniz olmaz mı en azından bebeğe bakar veya bebek uyuduğu zaman sizde onunla birlikte uyursunuz anneniz yemek bulaşık temizlik vs yapar sizde dinlenmiş olursunuz belki bu sayede motive olursunuz daha çabuk toparlar ve alışırsınız bebeğinize. 

Answer 11

Ah canım yaa o kadar iyi anlıyorum ki bu hissettiklerin tamamen lohusalık heleki ilk cocuksa bambaşka bir his ama inanki geçiyor ve sonra diyosun ki bebeğimden önceki hayatım ne boşmuş böyle hissettigin için de kendini suçlama çok normal 

Answer 12

Bebeğime yetemiyorum diye bir cümle kuruyorsanız alışamadığınız için değil yorgun olduğunuz için. O uyurken iş güç yapmayın siz de uyuyun. İlk zamanlar böyle en sakin bebeği olan bile yorgun. Ve acaba bebek iyi bir fikir miydi diye aklından geçirir. 

Ben mesela 2. Çocuğu 10 yıl sonra yaptım ilk çocuğum çok zordu tekrar cesaret edemedim. Bu çocuğum çok daha kolaydı.. Allah sağlığını eksik etmesin ama bazen çok yorulunca tam da rahat etmişken hangi kafa ile yaptım diyorum m sonra gelip bir öpücük konduruyor. İyi ki doğurdum len seni diyorum 

Answer 13

Birebir aynısını yaşadım malalesef.ailem.yanikda kırkım çıkana kadar durdu.benimde eşim polis.fazla çalıştığı için ona kıyamazdim ayrı odada yatardim.elimden geldiği kadar yardımcı olurdu ama ne yazikkki çocuğum hiç durmadı hep ağladı.suan üç aylık hala ağlıyor.sakinleme dönemi yok sanırım.yetemedigimi düşündüm emzirmeyi bıraktım.kolik bebek besin alerjisi var.asiri hiperaktif.upuzun saçlarımı küt kestim kendi kendime ayna karşısında.dus almak nedir unuttum.kendi kişisel alanım kısıtlanmış ve kendi kimligimi kaybetmis durumdayım.cok ağladığı için bebeğime çok kızıyorum ve anneliği hiç sevmedim.birde benimkinin beslenme sıkıntısı var.meme almıyor biberon almıyor.cok zor günler geçiriyorum.lohusa döneminde aşırı ağladım hergun.cunku kendi alanım yoktu.kendime ayirabildigim beş dakika yoktu.cocuk dogurdugum için pişman oldum ve bunu dile getirdiğim için eşimle tartistigimiz dönemde oldu.aglama sebebim çocuğuma yetemedigimi düşünmek ne yapsam yapayım fayda etmemesiydi en çok.zaman geçti şuan gülüyor.evet hala çok ağlıyor.ama o gülünce iyiki doğurdum diyorum herşeye değer bu evlat diyorum.cok zor ve inandırıcı değil belki ama geçecek.suan lohusa depresyonuna girmişsin.bu günler geride kalacak.ben buna inanmıyordum ama şimdi o günlerini özlüyorum.yine kayınvaliden falan geliyormuş.biz aynı şehirde memleketteyiz yine de asla gelmiyorlar.aglsys ağlaya kendi annemi aradım şuan burdalar.kac km geldiler.o yüzden kendine ve çocuğuna yetmeyi bil.cunku günün sonunda yine siz birlikte kaliorsunuz.insallah bu sıkıntılar geride kalır ve rahatlarsın sende bende.