@Hilalcik Egitmesini beklelemeyin. Yani erkekler ve kadınlar bu konuda kafa yapısı olarak çok farklı. Benim biri 13 diğeri 3 yaşında iki oğlum var daha babaları eğitici bir aktivite yapmamıştır. Yani onların bir araya geldiği zaman genelde ben evi terk etmek istiyorum. Öyle bir gürültülü. Yani çocuklara dur, eşime dur diye bağırıyorum artık. Ama duymuyorlar bile. Mesela yemek yerken bile anne temiz yesin, öğrensin kaşık kullanmayı öğrensin diye çabalar.. Arkamı dönerim eşim kaseyi dikmiş çocuğun ağzına öyle yediriyor. İşin kötüsü kaşığa ağzını açmayan çocuk şapır supur yiyor.
Belki de kilit nokta bu.. Ben ilk çocukta ideal çocuk yetiştiren ideal anne olmaya (kime göre bilmem) o kadar odaklıydım ki herşey kurallara bağlıydı. Ve çok uzun süre depresyonda oldum. Evet gelişimi her manada yaşıtlarına göre iyi bir çocuk oldu. Çok da bariz bir durum ama biri olumsuz yorum yapsın kendimi yerdim. Eşimi de bu yüzden didiklerdim. Belki de o yüzden. Eşim çocukla hiç ilgilenmezdi. Çünkü hep onu niye yaptın, söyle tut, böyle yedir, şöyle giydir adam da daralıyordu.
Ama ikinci çocukta öyle olmadım. Saçma sapan birşey mesela yoğurt kasesini kafasına dikmiş o sırada yüzü üstü başı yoğurt içeri giriyorum herkes kahkaha. Eskiden olsa hemen çocuğu tut banyoya götür bir yandan söylen 5 dk baktın çocuğa bak falan derdim. Ama şimdi girip bende gülüp durun bu anın resmini cekmeliyim doyurum. Ve gerçekten eşim 10 yıl daha yaşlı olmasına rağmen daha çok çocukla ilgileniyor.
Bırakın eğitici şeyler öğretmesin.. Babası sokakta çamurun içine zıplayıp kirlenip. Oynadığı kişi olsun, o da bir eğitim aslında . Siz eve geldiği zaman temizlemeyi öğrendiği kişi olun. Ama kapıyı açınca onları öyle görünce bu ne hal diyip öfkelenmek yerine, ne kadar eglendiklerini görün anı ölümsüz hale getirin. (sadece bir örnek) Erkekler bizim kurallarımız yüzünden aslında biraz sıkışıyor.