Ben sağlık çalışanıyım bugün acilde nöbetim vardı bir ambulans sesi ile içim titredi hemen kendi mi dışarıya attım çok kötü bir his oluştu içimde ambulanstan bir bebek indirdiler durumu çok ciddiydi minicikti elleri ayaklırı aynı zamanda da mos mordu kalbi durmuştu minicik kalbi durmuştu öyle kötü oldum ki baka kaldım iyi olsun istedim sanki sarsam sarmalasam iyi olacaktı gözlerini açıp ağlayacaktı sankı. Oysa o bu lanet dünyaya kimsesiz kaldığı bu dünyaya çoktan çocuk esirgeme de (kimsesizler yurdunda) beşiğinde uyurken kanlar içinde veda etmiş oysa o kadar çok istemiştim ki benim olsun onu hiç üzmesinler istedim kurtulamadığını öğrenince çok canım yandı canımdan can gitti. Kaç saat oldu hala kendime gelemedim gitmiyor ki gözlerimin önünden.
Nasıl insanlar var daha 1 aylık bebek o anne kokusuna hasret bir bebek neden yurtta olur ki nasıl bir vicdan onu oraya bırakabilir ki...