*Bir evlattan Anneye Mektup..* Ahh Anne !!! Sen beni hiç sevmedin Sevmeyi mi bilmedin Anne.. Bana sarıldın öptün Kokladın kucakladın.. Ağladığımda ağladın İlk adımlarımda yanımdaydın.. Büyüdüm... Senin Başında ana kokulu örtün vardı.. Anne bende takayım dedim.. Kızım sen daha küçüksün dedin Saçlarımı süsledin.. Seni gördüm bazen namaz kılarken.. Bende kılayım Anne dedim Kızım sen bilmezsin Sonra kılarsın dedin.. Bir kitap okuyordun Anlamadığım bir dilde.. Anne bende okuyayım dedim.. Kızım sen derslerine çalış dedin.. Büyüdüm.. Üniversite kazandım.. Doktor olacaktım.. Sen çok mutluydun Anne.. Bana ne hazırlıklar yaptın.. Valizimi en iyisinden aldın.. çamaşır aldın.. Üşümeyeyim diye üç çeşit kazak ördün.. Çorap ısıtmaz dedin Renk renk patikler ördün.. Beni uğurlarken bana bakışlarını gördüm Gözyaşların yanaklarından nasılda akıyordu.. Herşeyin tamammı diye telaşlanıp bir oraya bir buraya koştun.. Herşeyim tamamdı Anne.. Hiç üşümedim Anne.. Öldüm Kara toprak çok soğuktu Anne.. Sonra iki kişi geldi birşeyler sordu Üniversite sınavı gibi değildi Cevaplayamadım Anne İki kolumdan tutup beni alevlere attılar Diplomam beni kurtarmadı Anne.. Saçlarım tutuştu önce Küçükken süslediğin, Tokalar taktığın saçlarım yanıyor Anne Kızgın saclar getirdiler Üzerinde namaz kıl dediler Bilmezsin demiştin ya Anne Öğrendim kızgın sacın üzerinde kılıyorum anne Sende namaz kılarken bu kadar acı çektinmi Anne.. Amellerin varmı dediler Hani azığın dediler Anne bana valiz hazırlamıştın İçine amel koymayı unutmuşsun. Ben burada çaresiz acılar içinde kaldım Anne.. Sen beni hiçmi sevmedin Anne ! Sen beni sevmeyi hiç bilmedin anne insan sevdiğini her şeyden korudu sen beni cehennem ateşinden koruyamadın annem
