Yok canim korkutmasin. Herkes farkli bünyeye, farkli bir bebeğe, ve farkli aile yapisina sahip. Ben esimden ve ailemden maximum yardim aldim. Bebegim masallah aglayan, uyumayan bir bebek degil. Ona ragmen benim de zor gunlerim oldu psikolojik olarak. Uzun surmedi ama. Sartlari dusununce senin daha uzun surmesi de normaldir belki. Önemli olan bu surecte her kim olursa olsun destek almak. Ve şu dedigine cok katiliyorum; olumsuz dusununce, ben niye boyleyim dedikce insan daha kotu oluyor. Zamanla, tecrube de arttikca, annelik duygusu da yetenegi de artiyor.
Sen bir an once kendini "yetememe" psikolojisinden cikar. Daha onceki olaylar ne olursa olsun, etrafindaki insanlar nasil kisiler/anneler olursa olsun artik hic bir seyin onemi yok. Onemli olan tek bir sey var: bebegin. Hic kimse zerre umrunda olmasin. Onceki kotu gunleri unut, ve gelecege umutla bak. Kendin degistikce bebegindeki degisiklikleri de farkedersin. Unutma ki şu an onun dunyasi Sen'sin.