Cus, o nasil laf??!! Oyle bir sey yok tabi ki.. ben sana neden yanimda yatirmadigimi soyleyeyim, mantikli bulursan belki sen de oyle yaparsin :) kucukken ezerim korkusuyla yatirmadim. Cok derli toplu yatarim, esim de deli yatmaz ama insan uyurken kendine hakim olamiyor, o riski almak istemedik. Tabi ki hasta oldugunda, cok gazi oldugunda, kisaca bize ihtiyac duydugunu hissettigimizde yanimizda yatirdik ama o zaman da tedirginlikten gozumuzu kirpamazdik. Buyuyup tirmanmaya baslayinca da yeri geliyor yastik yorgandan, anne babanin uzerinden aşıyor, yani yine cok tehlikeli. Her sabah uyandiginda odasindan alip (1 yasi gecti, odalarimiz ayri artik) yatagima getiriyorum, beraber keyif yapiyoruz. Bazen uzerimden atliyor, eger uyuyor olsam ve uyandigini farketmesem allah korusun ustumden atlayabilir. Bir de ben herkesin kendi alani olmasi gerektigine inananlardanim. Anne ve babanin yatagi var, cocugun da kendi yatagi var. Simdi artik oglum en cok kendi odasini ve yatagini seviyor, kendi alaninda rahat ediyor. Ihtiyaci oldugunu hissettigin zamanlarda bebek tabi anne babayla yatabilir ama onun duzenini kurman ve alanini yaratman ilerde bebegine de iyi gelecektir