Ah canım hemde o kadar normalki, belkide içinde söyleyemediğin bin türlü başka şey var. Ben hevesle bekledim 9 ay, ilk bebeğim ve isteyerek oldu herşeyi çok iyi araştırmıştım lohusa depresyonunuda öyle. Ben girmem diyordum eşime hatta hep ama o insanın elinde olan birşey değilmiş meğer. 3 4 gün geçince bana da çok farklı bir hâller oldu anlatamam gün sayıyordum resmen. Ben bebeğimi de sevemiyordum, resmen nefret duygusu vardı içinde ona karşı. Asla kınanacak bir durum değil ama direnmek gerekiyor ben hep okudum kendimi hep güzel şeyler düşünmeye çalıştım bunun tek çaresi zaman. Bebeğim 72 günlük oldu ve onu çok seviyorum o günleri düşününce içime bir şeyler oluyor hala daha çok taze çünkü. Emin ol geçecek hatta ben bile hala alışmış değilim huyunu suyunu çözemedim beni bile daha güzel günler bekliyor. Sabir ve dua et inşallah en tez zamanda atlatacaksın canim..