Canım benim kızım da 14 aylık zaten ailemizden uzaktayız iş gereği yakınımızda kimse yok hep bebeğimle birlikteyiz ben babası yanındayken mutfağa bile gitsem ağlıyor babasıyla bazen oynuyor ama hep beni ariyor ben aslında çok şikayetçi değilim bu durumdan ama bazen dediğin gibi çok yorucu oluyor geçen hafta grip oldum o kadar zorlandimki yani jnsanin yakınında kimse olmaması çok zormus, ben hergün bir kez dışarı çıkarıyorum bugün hava soğuktu giydirdim yinede çıkardım hava güzelse parka gidiyorum kötüyse markete falan gidiyorum biraz oyalanıyorum sevdiği bir kaç çizgi film var onları açıyorum gündüz, bebek aktiviteleri var internette onlardan yapıyorum bazen, her hafta bişey öğretmeye calisiyorum, durmayinca video izletiyorum iyi değil ama bazen mecbur kalıyorum, kafasını vurması sinirden yapıyordur bir arkadasimin çocuğu da yapıyordu hatta duvara vuruyordu psikologa gittiler hiç tepki vermeyin kendi kendine bırakır demiş bıraktı sonra bazı bebekler ısırıyor bazıları vuruyor yani bazıları aşırı ağlıyor yani hepsi bı tepki gibi olabilir kaygılanma. Malesef yaşam şeklimiz bizi de çocuklarında bunaltiyor çocukla parka gidiyorum diğer çocukları görünce nasıl seviniyor yavrum sıkılıyor evde halbuki eskiden insanlar kalabalık evlerde yaşarmış çocuklar çocuklarla eğlenir oynar çocukluğumuz öyle geçti ne güzel valla şimdi öyle degilki kapaniyoruz eve hem biz bunaliyoruz hem onlar