Muratelif49'in duvarı

Çocuğun size anlatmak istediği şeyleri can kulağı ile dinleyin. Küçükken anlattığı küçük şeyleri dinlemezseniz büyüyünce yaşadığı büyük şeyleri anlatmayacaktır. Çünkü küçükken yaşadığı her şey onun için büyüktür.

Şöyle bir şey okumuştum: çocuğunuza kızdığınızda, çocuğunuz yanlış veya ondan beklenmeyecek bir hareket yaptığı için mi kızıyorsunuz yoksa kendi konforunuzu bozduğu için mi? Yani bağırmak, kırmak, ağlamak, uyumamak, yaramazlık vs. bunların hepsi çocuğun doğasına ait tam da olması gereken şeyler zaten. Peki bizbunlar yanlış olduğu için mi kızıyoruz yoksa arkadaşımızla rahat oturamadığımız, çayımızı rahat içermediğimiz, evimizi temiz tutamadığımız, istediğimiz yere gidemediğimiz vs için mi kızıyoruz aslında? Ben sinirlenebileceğim her konuda bunu soruyorum ve hepsinde yaptığı şeyin onun doğasına çok uygun olduğu sonucuna varıyorum. Eğer bu doğal şeylere kızma isteğim varsa, o zaman kendi annelik bilincimdeki boşlukları gidermeye ve kendimi onarmaya çalışıyorum bu bilinci oturttuğımdan beri herhangi bir şeye kızma içgüdüsü geliştirmiyorum, ama kızmadan sorunları çözebilecek yollar araştırıyorum sürekli.

ÇOCUKLAR AYNA GİBİDİR!
NE GÖRÜR NE İŞİTİRLERSE
ONU YAPARLAR.
ONLAR İÇİN İYİ BİRER
 YANSIMA OLMAYA ÇALIŞIN!

Çocuğunuza her gece uyumadan önce şunu
sorun.
"Bugün seni mutlu eden konu/olay/kişi neydi? Bu soru;çocuğun olayların iyi yönlerine odaklanmasını ve hayata daha olumlu bakmasını sağlar.

"Çocuk yetiştirmenin işinize gelmeyecek pek çok yönü vardır,
özellikle de iyi yapmak istiyorsanız.
Eğer boş zamanlarınızdan
fedakarlık etmeye hiç niyetli değilseniz
ve evinizin sürekli
sessiz, sakin ve temiz kalmasını istiyorsanız çocuk yerine balık yetiştirebilirsiniz."
Alfie Kohn

Anne çocuk için o kadar vazgeçilmezdir ki ustalardan wİnnicott diye bir adam, " Bebek diye bir şey yoktur. " demiştir, yani anne ve bebek vardır tek başına bebek değil..