Benzer durumun 4 yaş versiyonunu yaşıyoruz. Kesinlikle kıskançlık bize basit geliyor, aaa ne güzel kardeşin oldu bol bol oyun oynayacaksınız diyoruz ama bu onlar için eve kuma gelmesi gibi bir şey... Benim kızım da kreşe gidiyordu bir haftadır aldık kreşten çok zorlanmaya başladım kreşte iken iyiydi bebekle beni sürekli görmemek ona çok iyi geliyordu akşam da bebeği uyutup bol bol vakit geçirebiliyorduk. Sana şöyle anlatayım kızın büyük gayet iyi seni anlayabilir otur karşısına ve kardeşinin olması bazen çok zor biliyorum, seni çok iyi anlıyorum, evde düzenimiz değişti ve kardeşinle ilgili kaygılanabiliyorsun da belki de ona henüz alışamadın. Böyle hissetmen çok normal ama ben bu süreçlerde hep yanında olacağım benimle her şeyi rahatça konuşabilirsin ben hepsini dinlerim ve seni çok seviyorum de. Sonrasında da elinden geldiğince anlayışlı ama kararlı olmaya çalış. Adem güneş'in bir videosunda izlemiştim çocukların 4 yaştan sonra kararlı anne babalara ihtiyacı vardır diyordu. Mesela benimki bebekten sonra tuvalet temizliğini benim yapmamı istiyor bir ay yaptık 2 ay yaptık derken baktım iyice alışkanlığa döndü artık net bir şekilde hayır diyorum. Çok zor biliyorum Allah yardımcın olsun bol bol vakit geçirmeye, imkanın varsa arada bir onunla dışarı çıkmaya çalış. Kardeş kıskançlığı ile ilgili ve duygularını ifade etmesiyle ilgili kitaplar var onları oku ona. Nokta serisi var kızgın nokta öfkeli nokta falan bize çok iyi geldi onlar. Bir de bazen olur öyle serisi var bak bunlara. Son bir şey daha yine de bunlarla olmazsa mutlaka bir pedagog desteği al.