Kızlar ben haksız mıyım bilmiyrum asamiyrym içimde lütfen okuyup yorum yapar.misiniz ben eşimle üç sene önce tanıştım çok sevdim sevildim fakat eşimin ailesine bir türlü kinim bitmiyor.
Ben İst. Atanıp geldim eşim de o şekilde bir ablası var İstanbul'da biz sevgiliyken gözüm aşkla bakarken hicbirseyi umursamadım ben yurtta kaldım eşim boşuna ev masrafı olmasın zaten bu yaz evlenicez dedi ( pandemi girdi nişanlılık bir sene sürdü) ve eşimin ablası beni bir kez bile bu kız yurtta kalıyor birgün yemeğe çağırayım demedi hani sevgili olsak anlarız nişanlıyız . birgün oğlunun doğum günü o zaman nişanlıyız yine telefonda sesi geliyor arzuyu al gel dedi eşimde ben o gün calisiyrum dedi hı tamam hani demedi ki sadece kadınların geldiği doğum gününe arzu da gelsin gelinimiz diye . Nişanlanacagimiz zaman ne eşimin annesi ne ablaları beni bir kez bile arayıp bir ihtiyacın var.mi demedi tüm giderleri kendimiz karşıladık beklentim maddiyat değildi ben manevi olarak çok yalnız kaldım abartıyorsun diyebilirsiniz ama ben tek kız çocuğuyum ailem o kdr özen gösterdiki eşimin ailesi ise hiç oralı olmadı ben iki ablasına çok güzel bohça yaptım çocuğu oldu birinin içine altınını koydum bana bir teşekkür bile edilmedi . Bunlar geçmişte kaldı ama unutamıyorum . Şimdi evliyiz ama ablası bize gelmek istediğinde beni asla aramıyor kardeşini arıyor ama hazırlığı ben yapıyorum mesala eşimin ailesinde herhangi birşey olduğunda asla ama asla yanımda konuşulmuyor hicbirseylerini bilmem en basit bir olayı bile ortamda öğrendiğimde hemen konuyu kapatıyorlar . Ailem eşimi çok seviyor bende öyle ama dış kapının dıs mandali moduna sokulmaktan çok yoruldum . Ben kürdüm eşim Karadenizli ilk zamanlar bunun şakasını bile yaptılar o kadar zoruma gitti ki birgün ev ortamindayiz eşimin kuzeni evlenmek istemiyor işte seni çingeneye ya kürde bile veririm yeterki evlen dediler sonradan kusura bakma dendi ama çok alındım . soğuk olmak istemiyorum onlara ama yanlış mı düşünüyorum . Kusura bakmayın çok doluyum hakkınızı helal edin .