Ben bu olayın kralı ilan ediyorum kendimi, kendimce Biri kalbimi kıracak bişey mi yaptı, iki üç sabrediyorum, isteyerek bilerek mi yoksa insanlık hali mi diye bekliyorum. Baktım adam yerine koyan yok pat diye görüşmeyi kesiyorum. Karşı tarafın umrunda ise hatta olmasa da bazen sorarlar ''hayırdır soğuksun,bişey mi oldu eskiden yaptığımız şeyleri sık yapmıyoruz,hayırdır mesajıma bakmıyorsun gibi '' . Kızgın yada kırgın olduğum şeyleri anlatıyorum karşı tarafın insanlığına göre ya tam kesiyorum yada gözden geçiriyorum. Evime bir, iki, üç, dört bilmem kaç kere gelen biri beni çağırmıyor, ağırlamaya tenezzül etmiyorsa mesafe falan da yok. O ilişki bitmiştir. Yok e kırılacak aman şu üzülecek eskidendi onlar. Yaptığım iyiliği anlatmayı başa kakmayı asla sevmem, yaptığı iyiliği başıma kakanlada asla görüşmem. Böyle böyle işte. İnsanların nankör acımasız sürekli üzen hallerine katlanmaktansa, karşı tarafa karşı kötü olurum daha iyi. Bana ne birazda başkaları üzülsün.