Herkese merhaba kizlar ağlayarak yazıyorum gerçekten büyük oğlum 3 buçuk yasinda hırçın bi çocuk peşpeşe iki oğlum var değeride 1 buçuk yaşında ben 28 yaşında bi Anneyim.. olaylara hakimiyetimi koruyabilen biri değilim ağzımda laf durmaz hemen anneme ablama kaynanam böyle dedi eltim bunu konuştu beni üzdüler diye anlatrm hani fikir alma amaclida ama bi türlü bağzı olgunluğu yakalayamiyorum insanlardan değer görmek icn mesaj flan atarm surekli oğlumu denemediğim için zamanında oğlum kendinj bağırarak ifade ediyor bu günde ablam aradı beni bırak arkadaşını onu bunu evladinla ilgilen o çocuk senin elinde yoğruluyor çocuğu dinle bende panik atak başlangıcı var malesef ki bu beni çok yoruyor gece 4 ten beri uyanığım beynimin icinde 2 kisi var surekli kavga ediyorlar kendi kendime o bna bunu dedi bu bana şunu dedi diye kendi kendimi yiyorum oda bna kizdi birak arkadaşlarını çocuklarınla ilgilen flan dedi oğlum surekli bağırdığı icn malesef tek taraflı ağlıyorum üzülüyorum:( eşim cok ilgilenmiyor işten geldim yoruldum yorgunum diyo ama bende tüm gün kosturuyorum abla yüküm ağır diyorum k.validem bna bunlar babalarına çok düşkün hiç kizip bağırmıyor ya ondan dedi ya sanki herkes hayatim hakkında söz sahibi bi ben ordan oraya savruluyorum oğluma sarıldım Annecim özür dilerim dedim ağladım gerçekten sinirlerim cok bozuk peşpeşe doğuranlar halimden anlarlar içim o kadar sıkkın ki oturdum ağlıyorum dua ediyorum normalde sosyal hayati olan biryim ama bu aylarda maddiyat belimizi büktü sanki hic sevilmiyorum kimseyle konusmak istemiyorum artik.. içim acıyor keşke sevilsem hep ben insanları değilde insanlar beni arasa normalde o kadar neşeli espirili bi insanım ki ama en son tartıştğm arkadaşlarım sen anda kalmıyorsn sürekli olaylari uzatiyorsun diyorlar bende artik bilmiorum ben nasıl bi insanım artik yanlız kalmak istiorum iyi bi Anne olmayı bile beceremedim uzun oldu kusuruma bakmayın lütfen..