Oğlum küçükken stresli bi anneydim. En ufak ağlamasında panikler en güzel zamanlarının kıymetini bilemezdim.
Çok pişmanım o zamanların tadını çıkaramamışım. Ağlasın bi odadan öbür odaya koşarak giderdim. Aman ağlamasın diye uğraşırdım.
Kızımda aynı hatayı yapmamaya çalışıyorum. Şimdi ağlama sesini duyunca eveeet kızım yine sahnede. Komşular duyun duyun kızım uyandı diyerek gülerek gidiyorum. Bebek bu ağlayacak illa farkındayım. Günlerdir ağlıyor. Hem gaz hem atak haftası üst üste geldi. İçimden hep geçecek dedim kendimi yıpratmamaya çalıştım. Ben stres yaparsam oda yapar dedim. Yıkılmadım ayaktayım.
Ve bu yağmurlu günlerin ardındaaaaaannnn ilk sosyal gülücüğümü kaptım kızlar. Çok yorgunum inanın gözlerimden uyku akıyor ama bütüüün halsizliğimi aldı üstümden
Güne böyle başlayacaksam gelsin atak haftaları, gelsin diş dönemleri savaşa hazırız )