Hayatım boyunca okudum, sınavlara girdim.Hep kendi ayaklarim uzerinde duracağım günü bekledim.Cok şükür Allah nasip etti.Simdi evlendim, normalde ev kusuyum.Evimle ilgilenmeyi çok severim, evde zaman geçirmeyi.Ama çalışınca olmuyor, hep işlerim kalıyor.Kendime eşime yeterince zaman ayiramiyorum.İsten eve gelince zaten yorgunluktan, gerek işte gerek evde yapacağım şeyleri düşünmekten tat bile alamıyorum evde olmaktan.Cok yoruldum ve skldim artık ya bir ömür böyle çok zor gececege benziyor, evimin tadını cikaramiyorum :( Yine de şükrediyorum ama çok zor böyle yaşamak :(