Ev hanımı olöaktan,anne olmaktan sabah akşam terleye terleye mutfakta yemek yapmaktan, yalnızlıktan, 1 buçuk yaşındaki oğlumun huylarından ihtiyaçlarından çok bunaldım.
Kendimi annelikten afaroz edesin var. Çocuk yemek yemiyor, her şeye bağıra bağıra dediğini yaptırmak istiyor. Saçımı başımı yolmak istiyorum annelik bana göre değilmiş. Eskiden ev hanımı olmak isterdim ama ev hanımlığı her şeyden zormuş sabahtan akşama kadar ayakta koşturyosun ama sonuç her kesin gözünde gün boyu evde yatyosun bişey yaptığın yok olyo. Evde kala kala artık kendime bakasım gelmiyo güzel giyinmenin bile benm için bir anlamı kalmadı. Keşke çalışsaydım bir arkadaş ortamım olurdu üstüme başıma özenirdim kendime bakardım özgüvenim olurdu.
Umutsuz ev kadınıyım ben.