Ya da böyle bi tanıdığı olan. 26 aylık bi kızım var. Bazen hemen ağlıyor ama yerlerde yuvarlanıp da kafasını duvarlara vurmuyor yani. Bişeye izin vermeyince ya da istediği verilmeyince. Bazen kabul ediyor bazen etmiyor ağlıyor. Ama uzun sürmüyor yani dediğim gibi. Kızınca daha da uzatıyor ama. Neyse böyle olduğu için ağlamaya alışmış, ağlayarak istemeye alışmış, verin istediğini zaten ağlayarak yaptırıyor istediğini diyor eltim. Eşim de etkileniyor bu muhabbetlerden. Ağladığında dayanamıyor hiç. Şımardın iyice diye bağırıyor. Nasıl sakinleşsin bu çocuk şimdi. Kabul biraz ağlaması var ama. Sus diye kızmak ya da zaten alışmış verin istediğini demek nasıl laf
Kendi çocuğu var ama küçük daha. Fırsat buldukça övmeyi sever. Her şeyi önden gidiyomuş. Her şeyi dediği yürümesiyle kilosu. Bu ara biraz mızmızlanır gibi oluyormuş ama hemen susuyormuş. Ağlak bebek değil anlamında. Allahım yarabbim yüce rabbim diyorum sendrom acaba o çocuğuna da gelir mi acaba?
Yoksa hiç böyle ağlamalara tutulmadan 2-3-4 yaşı geçiren analar var mı? Yeni nesil için soruyorum.