Ya cidden gece gece gülsem mi ağlasam mı bilmiyorum mevzu su ki kızlar benim 10 aylik bir kızım var ve kolik bebekti kolikligi 6.5 7 ay sürdü bu süreçte eşim bana yardımcı oldu fakat ne kadar olsa da bi erkek işe gidiyor yanı tüm yük bende ve ayrıca yani tüm anneler anlar zaten beni evin işi bebek derken fazlasıyla yipraniyoruz tuvalete bile gitmek lüks annelik zorluğunu tek tek anlatmak istemiyorum hepiniz biliyorsunuz neyse ben bu kadar zorluk içindeyken eşim bana yardımcı oluyor ama tabi ki arkadaslariylada çıkıyor geziyor da tozuyorda ama ben kizim doğduğundan beri onsuz sadece bi kez bir yere gittim 10 ayda sadece bir kere esim 10000 kere ben bir kere üstüne basa basa söylüyorum çünkü mevzu bunla ilgili geçenlerde burda da paylaştım sıkıldım ne gidenim var ne gelenim yanlızım bunaliyorum felan diye bi kaç gündür esimede anlatmaya çalışıyorum işte kimsem yok yanlızım hergun aynı günü yaşıyorum bilmem ne daha dün bile arkadaşlarıyla gezen eşim bana bugün gelmiş diyor ki cok bunaldım desarj olmaya ihtiyacım var resmen benim yaşadıklarımı bana anlatıyor ya yok cok dolmuş yok cok sıkılmış laaan peki ben ne yapayım kac aydır bir yere gittiğim yok yani aslında iyi bir insan ama bugün dediği cidden çok tuhafıma gitti ya oturdum ilk ağladım sonra güldüm