Benim ne doğumum ne de lohusalığım hiç hayal ettiğim gibi geçmedi. Bebeğim doğduğunda yoğun bakıma alındı eve kucağımız boş geldik. Çok üzüldüm ağladım.Doğum için annem gelmişti yanıma ama babam hasta oldugu için 10 gün kaldı döndü bebeğin geldiği süreçte yanımda olamadı 2 gün kalabildi. Annem dönünce kayınvalidem geldi ama destek olcağına köstek oldu sağolsun. Bebeğim yoğun bakımda biberona alıştığı için memeye çok zor alıştırdım. Sürekli aç bu çocuk doymuyo pirinç unundan mama yapıyım verelim. Gögüslerime dokunup göğsün yumuşak süt yok bunda sütün yetmiyo. Bebeğin göbeği küçücük doymuyo . Sütüm geldiği halde beni daha çok strese soktu. Sen azcık uyu dinlen der ben uyurken bebek full kucağında asla yatsın çocuğun sırtı dinlensin demez yemek yerken bile kucağında tutmak ister. Yeni doğan çocuğu ayagında sallar uyurken başının altına yastık koyar dudağından öpmeye çalışır. Sen bu çocuğa bakamıyosun ben yanıma alıp bakcam der.Misafir gelir çayın yanına tatlı yap ayıp olmasın der ameliyatlı bu kız nasıl yapcak demez. Akrabaları desen telefona bakamıyorum diye eşime şikayet eder bizi ciddiye almıyo diye. Bir ay oldu doğum yapalı ama şu süreçte psikolojimi bozmak için elinden geleni yapıyolar ben mi büyütüyorum bilmiyorum