Biliyorum şükredecek çok şey var. Biliyorum bir çatımız, sıcak evimiz, tok karnımız var. Hepsine elhamdülillah ama öyle bir yerdeyim ki hayat enerjimi alıyor.
İstanbul'da çok kötü bir mahalle. Fiyat uygun diye aldık bu evi, borcunu ödüyoruz. Mahallenin çok iyi olmadığını biliyorduk, kiraya verir daha iyi yere gideriz dedik. Kiralar böyle artınca gidemedik.
Dün gece 2ye kadar sokakta son ses müzikle içki içip naralar attılar. Kızım uyandı, uyutamadım. Çaresizce ağladım. Polis gelmiyor buraya ki hak veriyorum. Hepsi madde kullanıyor, sürekli içeri girip çıkıyorlar. Burada bir polise bir şey olsa yazık günah. Biz zaten ses edemeyiz korkudan. uyuşturucu satışı yapıyorlar kavga gürültü eksik olmuyor. Kör kurşun ile ölenler oldu, olayla alakası yokken. Yer altı çalışması var 3 yıl sürecek, çamurdan yürümek mümkün değil. Kızımla bir yere gidemiyorum. Bebek arabası zaten sürülmüyor çamurdan. Çevrede çıkıp gezecek bir hava alacak yer yok. En iyi ihtimalle a101e gidebiliyorum. Sağolsun babamın arabasi var. O gelip bizi alıp bir yerlere götürüyor ama adamı da sürekli çağırmak istemiyorum.
Rabbim beterinden korusun ama gerçekten çok bunaldım. Oturabileceğimiz yerlerde kiralar 10binden başlıyor. Burayı kiraya verip çıksak ucu ucuna geçirinebiliriz belki o bile zor.
Eşime söyleyince kendini yetersiz hissedip üzülüyor o yüzden içimi size dökmek istedim.