20 yaşındayım. Bir ay sonra 21 olacağım. 4 aylık kızım var. Bana göre kötü bir şey değil ama bakıyorum herkes kötü bakıyor bu duruma. Kah burdaki insanlar kah çevremdeki. Oyun oynayacak yaştasın diyorlar. Belki yaşadığım hayat öyle bir fırsat sunmadı bana, belki mecbur kaldım. Bunu hesaba katmadan konuşuyorlar. Herkesin düşünce yapısı ve hayat şartları farklı. Bana çocuksun daha diyorlar ama çocukluğun yaşla değil yaşamışlıkla olduğunu bilmiyorlar. Tamam 20 yaş çocuk evet. Ama ben ne 30 lu yaşlar gördüm benden de ergen benden de çocuk. Hislerim, düşüncelerim, davranışlarım... Hiçbiri ne çocukça ne ergen ergen tavrım var. Yaşıtlarıma bakıyorum hepsi çorap değiştirir gibi sevgili değiştiriyor. Sonra halime şükrediyorum..
Ben mutluyum. Eşimle, kızımla...
Ama dışardakilere öyle gelmiyor. Sizce de erken yaşta anne olmak kötü bir şey mi? Bir tek ben mi böyle düşünüyorum?