Benim durumum kötü hiç artık durmak istemiyorum içim almıyor. Kendimi toparlamaya çalışıyorum sürekli kafam karışık gidersem ne olur ne biter diye. Kendim bu haldeyken bir de ailem var
Onların zaten maddi problemleri var ben bişey beklemiyorum kendi maaşım var. Ama o problemden dolayı sürekli şikayet halindeler. Kizkardesin kanser ve yeni ameliyat oldu. Babamda öfke problemi var felç başlangıcı gibi birşey yaşıyor doktorlar cozemiyor bulamiyor hastalığını.
Adam takıntılı en ufak problemde hareketleri aksamaya başlıyor.
Annem desen tüm yük onun omzunda evin işi evdeki iki hastanın durumu.
Bence annem sürekli bir depresyon halı geciriyor ne zman birşey olsa hemen offf çekmeye başlar. Allah'ım niye böyle bir kader yazdın der. Niye bizim başımıza hep birşeyler gelir der.
Şimdi bir de ben gitsem başlayacaklar konuşmaya uzulmye beddua etmeye.
Halbuki ben tantanasiz olsun herkes kendini toparlasin bir de onlarla ugrasmayayim istiyorum. Gerçekten önümdeki en büyük engel bu.