Yaa kızlar kaynanamin evi 3 sokak ötede. Sabahtandir geldi oturuyor. Eşimde 12 ye kadar çalışacak bugün. Bende dedim anne geç gelecek oğlun hani eşimin eve bırakması için bekliyorsa diye. Döndü dedi bu gece burda yatacam. Evim çok küçük biliyor. Oğlum doğduğundan beri besigindede yatagimdada yatiramadim kolikti. Şimdi diş çıkarıyor ve sadece salonda koltukta yatırıyoruz oglumla oda gece 4 bazen 5 i buluyor. Kaynanamda biliyo bu durumu. Ona rağmen kalmak istedi. Bende yerim yok dedim. Sabaha kadar durmaz senide uyutmaz dedim. Gönderdim. Yani zaten kafam yerinde değil (babam kanser hastası 4. Evrede aklım hep onda) Bi yandanda diş süreci. Kızlar dösegim falan yok hadi yatak odasına yere sereyim dicem ama yok. Tek eşimle benim yatağımız kaliyo ondada kaynanami nasıl yatirayim bizim özelimiz. Küstü gitti. Beni niye bu duruma sokuyor aklım almıyor. Evi uzak bile değil. Zombi gibi 3 saat uykuyla ayakta kalıyorum. Bi ayağım annemlerde sürekli babamı görmek için yollarda gidip geliyorum. Yani şuan amaçsız Bi şekilde bana kendimi kötü hissettirdi.