Bugün süpürge açmak zorunda kaldım. Kızım var cünkü kücük. Yemin ederim alt komsular duyacak diye utandım.. Kendini düşünüyorum evi temizliyorum sanacaklar diye. Temizlik mi yaptım başka birşey mi bilmiyorum. Kızıma kadar yapiyorum zaten yemek. Onda bile bazen kaliyor günahtır diye ağzıma kaşığı götürünce Allahım diyorum içim eziliyor.. Kızıma yelek patik giydirirken sürekli aklımda o yavrular. Kızım anne diye sarılıyor kendimi suçluyorsun. Anasız evlatsız kalanlar.. Kızım her uykuya geçerken öyle bir sarılıyorum ki sonmuş gibi. Zaten icimde gram birşey yapma isteği yok. Ev tozdan yikilmasa gene ellemzdim hayatta. Ama ne yapiyorsam suçlana suçlana.