Malatyada oturuyorum ben de. On katlı bir apartmanın altıncı katında. Yeni doğum yaptım ben de. Çocugu emzirdim daha uyumamıştm. Başladığında geçer diye bekledim ilk. Alıştık depremlere artk sürekli oluyo diye. Ama durmadı bir türlü. Duvarlar çatlamaya başlayınca çok korktum. Eşim de yan odada büyük oğlumla uyuyodu. Bebeği kucaklayıp onların yanına geçtim. Eşim yatağın yanına çökmüştü. Onun yanına geçtim. Çocuklara siper gibi olup baya bekledik ama bir türlü durmak bilmedi. Duvarlar çatlamaya devam ediyo sıvalar boyalar dökülüyor. Eşimle sarıldık birbirimize. Çok korktum. Yavaşladı gibi sonra. Çocukları kucaklayıp koştuk. Dışarı çıkarken götürdüğüm çanta vardı. Çocukların üç beş kıyafeti vardı. Onu da eşim sırtına aldı. O altı katı nası indik. Binanın kapısından çıktığımda o kadar rahatladım ki.