Kızlar depremzede bir arkadaşlardan biriyim.cok şükür ki hayattayiz .yurdumuzu bırakıp Kayseri'ye geldik burada kaldığımız yerde çok sıkıntı çekiyorduk hem ev sahipleri kalbimizi kırdılar hemde rahat değil ha bunada şükür diyip sabredip oturuyorduk. Rabbim birseylerin sabrini veriyor şükür.Dun yine canımızı sikmislardi birde bayağı kalabalığa hizmet ettik gece tam dinlenmek istedik .işler bitti kızımı yatırmaya gittim ağladı uyumamak için kardeşim geldi ona verdim birde sen dene dedim daha kardesim elini uzattığı kucağına alsın kızım ağlamaya başladı birden nefesi kesildi morardı poposuni sıktık hava üstten çıksın diye öyle demişti hemşire yine nefesi gelmedi annem geldi o kucağına alınca geldi nefesi ben baygınlık geçirdim hala kendimde değilim kardesimde çok korkutu artık korkumuzdan aglatmamaya çalışıyoruz