Deprem de komşumu kaybettim ilk zamanlar şoktaydim sanirim hiç aglayamadim ama şimdi aklıma ne hakereketi gelse ağlıyorum kızıma söylediği laflar kızımı çok sevmesi iki gün görmesem özlüyorum derdi gelirdi birlikte kahve içerdik kızımı da alır gider bakar işin varsa yap derdi bana çok yardımcı olurdu o benim gurbetteki arkadaşımdı arkadaşım dediğime bakmayın 68 70 yaşlarında vardı ama benimle arkadaş gibiydi sırdaşımdi bana anne şefkatiyle yaklasirdi ayni zamanda esimjnde akrabasi oluyor ailemizden biri gibiydi artik deprem günü kapıyı actigimdaki o son görüşümü unutamıyorum elimdeki kızımla olan fotolarına bakıp ağlıyorum biliyorum zamanı tükendi ömrü o kadarmış ama elimde olmadan üzülüyorum şimdi sizden bisey istiyorum ruhuna fatiha okuyabilir misiniz