Yani gerçekten sabır kalmadı. Yanında koltukta oturduğum an çocuk hemen üzerime atlıyor. Üzerimde zıplamaya başlıyor. Elimle dur yapma diye bunu tutarken bir anda tekmeler başlıyor. Sonra ya yapma diyorum sana hayııır dediğim anda alıyor eline sert bir oyuncak resmen kollarıma elleirme pat pat bütün gücüyle vurmaya başlıyor. Tamm diyorum bişey demeyim. Ama bir sınırı yok. Yani ne kadar o koltukta oturursam o kadar durmadan bunu yapıyor. Bugün sabrım cidden taştı. Kalkıp başka odaya gitmek ne mümkün? Peşimden 1 dk ayrılmıyor. Şu an tuvalet eğitimine de başladık. Tamam öğlen tuvalete çişini yapmayı öğrendi. Ama Resmen beni de kölesi etti. 15 dakikada 1 tuvaletteyiz. Şaşırdığım olay gerçekten de 15 dakika da nasıl çişi gelir? Akşama kadar onu getir bunu götür. Çişe götür. Üzerine sürekli dayak ye. Ev işlerini de çok zorlanarak yapmaya çalışırken bir bakıyorum bende ne sabır kaldı ne de düzgün bir psikoloji .kolik bir bebekliği vardı. zamanla herşey düzelir diye düşünürken hala bu derece zorluk beni çok yıprattı. 3 yaşındasın sen en azından bu kadar ona yapma demeyi anlaması gerekmezmi?