Ah ah en sevdiğimiz şehirlerden nefret eder hale geldik artık. Pskilojiler iyice çöktü nasıl olsa deprem olcak camları silmiyim dolapları silmiyim boşuna bile demeye başladım. Eşim az bı geç gelsin salona bile çıkamıyorum odadan. Ne zamana kadar böyle gidecek bilmiyorum, şuan küçüğü yanımda beşikte diğeride yanımızda yer yatağında yatıyor ya bişey olursa yetişemezsem diyorsun. Allah deprem göstermesin kimseye bu korkularıda alsın hepimizden inşallah.