0 oy
751 göst.
Diğer kategorisinde (108 puan) tarafından
Evlendiyime ,korkup da nişamı atmadığıma çok pişmanım ... Sürekli bahaneler uyduruyorum ama mutsuzluğum ilk sebebi benim ... Çünkinhep içimde pişmanlık var ... Sorumluluk almakdan evli olmakdaan bu hayata takılı kalmakdan tükendim .... Bir kızım var bi çocuğum daha olacak bense son zamanlar sürekli neqativim ... Allah korusun evlatlarımı sevmiyorum değil sadece yorgun ve tükenmiş giss ediyorum... Sürekli uyuyamamakdan yemeyimi rahat yiyememek tuvalete bile gidenememek ... Sürekli çocukla dip dibe olmak , artan sorumluluklar ve ben kendime sürekli neden evlendim diyorum,evlilik de evlatda çok güzel bişey ama ben hiç hazır değilmişim neden düşünemedim neden bu kadar aptaldım diyorum kendime ... Çok tükenmiş hiss ediyorum ...çocuğuma bişey olmasını isdediğimden değil aslında kendime kızdığımdan neden hamile kaldım yine diyorum neden daha dikkatli olmadıç diyorum ... Biri bana yardım etsin nolur ölmek istiyorum artık o kadar tükenmiş hiss ediyorum 

20 Cevaplar

+1 oy
tarafından
Bak bacim kalk namaz kıl güzelce dua et tam sinirli olacakken ölümü düşün bugün varız yarın yokuz o yüzden ölümü düşünerek ailenle güzel vakit geçirirsin ben öyle yapıyorum pişman olacağım birseyi yapmak istemiyorum sabırlı olmaya çalışıyorum mesela şuan kızım kaç saattir ayağımda uyuyor kalkınca uyanıyor yemeği yerde namaz kılamadim daha kur an okuyacam sabır çekiyorum 
-Reklam-
0 oy
(580 puan) tarafından

Eşinizden bahsetmemissiniz

Eşinizi seviyor musunuz?
(108 puan) tarafından
Hayır hiç sevmedim kayb etmemek için evet demişdim bide sanki yaşadığım evde etkendi evliliğime ,ama eşimde sonra değişdi hep nişanı atmak isdedim ama o kadar korkakdımki yapamadım
(580 puan) tarafından
Sanirim evdeki huzursuzluktan kaçıp  eşinize sığınmak istediniz.
Sevmediğiniz bir insanla evlilik,aynı çatı altında kalmak  çok zor.
Eşinizle iletişiminiz nasıl yani size karşı hal ve tavırları.
Eşiniz sonradan değişti demişsiniz de idare edilecek yani yok mu yani şunu demek istiyorum  şiddet falan yoktur inşallah?
0 oy
(1,194 puan) tarafından
Psikolojik destek almanız lazm 
0 oy
(6,315 puan) tarafından
Evet bende böyle düşünüyorum ne evliliğe ne anneliğe hazır değilmişim meğer. Bekarlık hayatım çok güzeldi gezer eglenirdim çalışır yerdim. Eşim çok iyi iyi anlaşıyoruz bir çocuğum var ama temizlik yap yemek ütü ev düzeni çocuk bakımı bana göre değilmiş cidden bu yüzden tek çocukla kalmayı düşünüyorum. 
(108 puan) tarafından
Duygularıma tercqman olmuşsunuz gerçekden çocuklarımı seviyorum bi suçları yok ki oların kendime kızgınım ve bu geçmiyor geçmedikce düzelemiyorum çok yoruldum artık kendimden bile
(8,317 puan) tarafından
Kız ne kadar bensin ama bu hayatta varız ve silsileyi devam ettiriyoruz. Evlat acık amel defteri demektir eş imanın yarısını tamamlamaktır. Yaparken niyet edip yapalım o zaman kolaylasır insallah bir de sadeleşmeyi kendimize dert edinmeliyiz.
0 oy
(5,406 puan) tarafından
Kac yaşındasın canim,ailen uzakta mi? Valla ben küçük evlenmedim üni falan bitti çalıştım sonra evlendim bundan ötürü olsa gerek evimi cocuklarimi cok seviyorum 2 senedir ücretsiz izindeyim biliyor musun gidesim yok, ben de hamileyim bebeğim de küçük 2 yaşında ben de b.o.k  gibiyim =)))) ama seviyorum.  Zaten evde işlere yetişemiyorum istiyorum ki evimin çocuğun eşimin herseyini ben yapayım. Bi de gurbetteyiz hiç kimse yok. Bence mutlu olmaya çalış çocuklar ile planlar kur, durumunuz nasıl? Mesela bir tatil planı kur veya piknik. Sonra çocuklarla yapacağın etkinlikler düşün artık dönüşü yok,  2 çocuk annesi kadınsın bir an önce bu hayatı kanullenip sevmeye çalış kendini mutlu edecek şeyler bul, eşinle planlar kur mesela çocuk uyuyunca şu filmi izleyeceğiz veya bugün buraya gideceğiz 
(108 puan) tarafından
Ailem var canım uzak değil ,hayır eşimlede aramda sorunlarım var tatil falan yok genekde ömrüm 4 duvar arasında geçer ,inan çok istiyorum kabullenmeyi ama olmuyor 4 sene olacak yok yine dönüp dolaşıb bu fikire geliyorum ... 19 yaşımda evlendim malesef düşüncesizdim ne aptaldım kendime kızıyorum o yüzden diyorum keşke evlilik enine boyuna anlatılsa her kese ... Ne kadar aptalmışın ki evliliyin ve çocuğun getireceği sorumlulukları düşünememişdim bile çok aptaldım çok cahildim hepde buna yanıyorum ya
0 oy
(503 puan) tarafından
Keşkelerle hayat yaşanmaz canım herkeste oluyor ara ara bunalımlar kendine hergün bir plan yap mutlu olmaya, bak çocuklarinin da gelişimini etkileme kendine bak önce kendini mutlu et sonra çevrendekileri ❤
0 oy
(3,357 puan) tarafından
Senin tek  hatan cnm küçük yaşta  evlenmen  ve sorumlukları  o yaşta sana ağır gelmesi ben 30 yaşında evlendim  2 senelik evli olacam daha yeni hamile kaldım çünkü başta hamile kalsam yapamam filan dedim
0 oy
(8,317 puan) tarafından
Canım bunlar inkar sadece sorumluluk hissinden kaçış için yapıyosun. Yapabildiğin kadarını yap yapamadıklarını birak.alabiliyosan birilerinden yardım al annedir kardeştir vs den hepsi gececek üzülme cocukların büyüyüp yanına kalacaklar işler yine yerine koyulur inşallah 
0 oy
(360 puan) tarafından
Birinden destek al tek başına cozebilicegim bı sorun değil doktora anlat derdini eminim sana yardımcı olucaklardir
0 oy
(1,045 puan) tarafından
Yaa bende bu hisleri yaşadım özellikle ikinci çocuk olunca daha hamile imissin bunlar iyi günlerin bebeğini annene bırak ve kendine zamn ayır be yapmak istiyorsan onu yap o gün ben öyle olunca du alıyorum çocukları babalarına veriyorum birde o şekilde kahve ohh mis yada büyük oğlumu alıp yürüyüş yapıyorum çok zor bir süreç Bende küçük evlenmedim keske atanıp oyle evlense idim diyorum ders xalisma hayalleri kuruyorum 
(108 puan) tarafından
Köyde yaşıyoruz canım annemde hasta çocuğumu verceyim kalben emanet edeceyim kimse yok artı hep 4 duvar arasındayım genelde ama 4 duvarlık bir şeyde değil yani sorun benim benim kafamda olup bitenler keşkelerim geçmiş ve piçmanlıklar çıkmıyor kafamdan bir süre iyi oluyorum sonra bi kaç gün ay belki hafta sonra yine aynı
(1,045 puan) tarafından
O zman bebeğiniz ile bir şeyler yapın oyo gelir
0 oy
(9,247 puan) tarafından
2 nişan atmış bir insanım derler aaa attı aaa yapamadı elalem hep konusur.ama iyiki atmışım eşimde olmasaydı onuda atardım  sen kac yasında ewlendın
(108 puan) tarafından
19 canım ben hep korkdum hep... Hep kendime napıyorum ben ne işim var bu insanlar içinde dedim hep ama cesaret edib nişanı atamadım
(9,247 puan) tarafından
Neden ama .çokmu sevdin
(108 puan) tarafından
Yok canım korktum sadece neyden kimden korktuysam ... Korkacak birşeyde yokmuş aslında millet ne derdi korkum belki evdekiler ne derdi belkide
(9,247 puan) tarafından
En fazla 6 ay bıdı vıdı ederlerdi
(108 puan) tarafından
İnan şu anki aklımla 6 yıl bile umrumda olmazdı(
0 oy
(1,075 puan) tarafından
Hemen hemen aynı duygular içerisindeyim.Aile sorunlarından baba yoklugundan baba sevgisini aradım esimde öyle evlendm erkenden.Cok da sevdim ki o da beni çok seviyordu .Ama  ne ben ne o evliligi kaldıramdk.Sonra bir cocugum oldu neler neler yasadım.Sabır dedim ama tükendim tam rahata erecgim derken ikinci oldu .Ne olduysa da ondan sonra iyice koptu bende .Desteksiz büyuttüm ikisini de.Yıllarca onları bütütecegm diye bir ise giremedm meslegimi yapamadm o kadar seylerden vazgectm ki .Evlilige hazir degilken iki cocuk annesi oldum.Üstelik eşim eskisi gibi degil her sey daha da kötüye gidiyor caresizlik tükenmislik icinde gidip geliyrm.Bende pismanlik duyuyrm o gün bitseydi zorlamasaydk vs ikimizinde ve hatta çocuklarn da hayatı mahvolmazdı.Kimseden fayda yok en büyuk eksikligm annemin varken yok olması zaten baba da yok kısaca yapayalnız kaldm .Senin gibi bir anda her seyden vazgeciyrm ama sonra Allaha sıgınıyrm bir yerden tutunmaya çalısyrm yoksa gercekten yasamanın hicbir anlamı kalmiyor daha da güclesiyor .Demem o ki Rabbime sıgın varsa ailen arkadaslarin vakit gecir kendini yalnız hissetmemeye çalış.Bu dünyada senden degerli kimse yok unutma .
(108 puan) tarafından
Zaten başımıza ne geldiyse babasızlıkdan geldi ((
(9,247 puan) tarafından
Yapmayın kızlar bende baba sevgisi göremedim ama attım nişanı
(108 puan) tarafından
İnsanın büyüdüğü şartlar çok büyük etken yani tabi tek sorun babasızlık olmadı özgüvensiz eksik korkak olarak hislerimiz bastırılarak ezilerek büyütüldük malesef belki ondandır belki değildir bilemem
(9,247 puan) tarafından
Evet olabilir
0 oy
tarafından
Öncelikle birazcık kendine zaman ayirman gerekiyor arkadaşına yada ailene iki üç saatliginede olsa bırak çık tek başına kalabalık bı sokakda cafede oturup çay kahve ismarla gelen geçen insana ve hayatlara bak bı kaç kere tekrarla bunu eşinle zaman geçir yemeğe çıkın çocuğu bırakıp al çocuğunu çık dolaş hayatta herşey zor insan sahip olamadığını delisi sahip olduğunun nakörü olurmuş derler kendime tekrarlarim halimden şikayet edince şükür et sürekli her daraldiginda derin nefes alıp gökyüzüne bak farkındalığını yaşarsın 
0 oy
(7,249 puan) tarafından
Şu yazdıklarına ağlayasim geldi çünkü bazen bende böyle hissediyorum öyle tükenmis hissediyorum ki bazen kapatıyorum gözümü diyorum acmasam kalsam böyle önceden kızım napar tek başına derdim şimdi nasıl olsa annanesi babannesi bakar diyip bir daha uyanmayı hiç istemiyorum evet canımdan çok seviyorum canimida veririm düşünmem onun için ama bir yandan o bir yandan ev bir yandan eş öyle yoruyorki dinlenmek istiyorum sonra kendine gel Merve diyorum zaten bir gün bitecek sonsuza kadar kalmayacan dünyada amaaan yalan dünya işte yoruyor...
0 oy
(418 puan) tarafından
Aslında destek almamak itiyor insanı bu düşüncelere. Yorgunluk, tükenmişlik, herşeyi üstüne alma çabası. 3 yaşında oğlum var 2.ye hamileyim hamd olsun Rabbim olmayanlara versin inşallah. Ama bazen bende bağıra çağıra ağlamak istiyorum yeter artık diye. Eşimden yana hiç destek görmüyorum ben o şanslı kadınlardan değilim. İşe git eve gel yemek ye bitti eşim için bütün sorumluluk bende hamd olsun üstesinden geliyorum ama insan yoruluyor işte 
0 oy
(3,645 puan) tarafından
Yaş kaç bu arada? 
(108 puan) tarafından
23 şu anda
(3,645 puan) tarafından
Off en tehlikeli yaşlar, 30u gör, neyse o diyeceksin. Artık omuzlarını dikmiş ve hayata baş kaldırmış olacaksın. Yaşadığın hayatı pişmanlıkların üzülmek yerine en az hasarla geçirme çabasına gireceksin. Çok yolun var.
0 oy
(48,634 puan) tarafından
ölmeyi agziniza sakiz etmissiniz yardim edenin yok mu yada hep evde misin biraz gez dolas hava al kendine gel
(108 puan) tarafından
Evet hep evdeyim genelde canım
0 oy
tarafından
Çoğu kadın bu durumu yaşıyor iki çocuğum var biri 30 aylık biri 14 aylık akşama kadar anamı ağlattıyorlar oğlum biraz olsa da kızım sürekli bişeyler dökme peşinde tuvalete 5 dakika da girip çıkıyorum banyo öyle yeme içme burnumdan geliyor oğlum 2 yaş sendromunu dibine kadar yaşıyor sürekli ağlıyor bağırıyor kaynanamlarla konuşmuyorum eşimle bugünlerde çok kötüyüz o kadar yoruluyorum  ki analatamam  Rabbim hepimizin yardımcısı olsun
(108 puan) tarafından
Amin inşallah
0 oy
tarafından
Yarın birgün senden ne yemek ne su ne kıyafet ne besini değiştirmeni isteyecek biri olacak bunların hepsi bir süreç geçicrk hatta bugünleri özleyeceksin bile. O yüzden tadını çıkarmaya bak . 
(108 puan) tarafından
Alışdım kısmen ama ara ara yine oluyir(
0 oy
(181 puan) tarafından
Yaşın kaç küçük müsün yani
(108 puan) tarafından
Şu an 23
(181 puan) tarafından
Senin yaşındayken ben de böyle sorumluluğa girmek istemezdim. En azından ikinci çocuk biraz daha geç olsaymis daha iyi olurdu ama nasip

İlgili sorular

0 oy
17 cevap 232 göst.
0 oy
38 cevap 1,030 göst.
31 Ocak 2024 Diğer kategorisinde Adas (1 puan) tarafından soruldu
0 oy
17 cevap 826 göst.
18 Ekim 2023 Aile kategorisinde Gamzeli_1 (278 puan) tarafından soruldu
0 oy
3 cevap 129 göst.
11 Eylül 2023 Diğer kategorisinde Mirayin annesi (2,607 puan) tarafından soruldu

379,338 soru

11,354,646 cevap

34,829 kullanıcı

...