Ben bosanmadim. Bosanmis bi ailenin cocuguda degilim.
Ama size farkli acidan yardimci olabilirim diye yazmak istedim. Olaylara diger acidan bakin bi de.
Benim anne-babam arasinda surekli maddi ve manevi sorunlar vardi ,bazilari cok buyuk,bazilari cok kucuk. Evimizde tartisma eksik olmazdi. Kavga dovus asla olmadi. Ama sakin tartismasiz gecirdigimiz gun sayisida cok azdir. Benim cocukluk anilarimda hep bunlar var. İnsan cocuklugunu hatirlayinca mutlu olur ama ben huzunleniyorum. Bunun etkisi olarak hic bi sorunumu aileme anlatmadim ,32 yasinda evli cocukluyum hala anlatamam. Evde tartisma olmasin diye hep sustuk ,kendi problemlerimizi cocuk yasta kendimiz halletmeye calistik. Kardeslerimde boyle. Suanda da kimseyle tartismam ,bazi problemleri gormezden geliyorum ve ses etmiyorum esimle veya is yasaminda maalesef boyle. Annem surekli bosancaktim ama hep sizin icin durdum derdi bu da yillarca bizde sucluluk yaratti. Sanki biz olmasak annem bazi seylere katlanmayacakti gibi.
Oyle iste,tabi ki her cocuk mutlu anne-baba aile ortaminj ister ama o ortamda mutsuzluk varsa birde bu acidan bakin.
Daha once de sizin postlarinizi gormustum, geri donusu yokmu demeyecegim. Bosverim bebeginizle kendinize yeni bi yasam kurun. Cok sukur maddiyatinizda varmis.