Seni o karad iyi anliyorum ki, aģlaya ağlaya okudum. Bende bebeyimi yeni kaybetdim. 30 mart sezaryan olacakdim, bir gun boyunca bebeyim haraket etmedi, 29 mart sabah erkenden dokroruma gitdim yavrumun kalbi atmiyordu hemen sezaryana alindim, 2 gündür kalbi durmuşdu ama ben yeni farketmişdim o kadar kendimi suçlu his ediyorum ki nasil oldu ben fark etmedim yavrum karnimda can çekişirken nasil ben bilemedim onu kurtaramadim, keşke bir kaç gun erken gitseydim belkide öyle olmuyucakdi. Onun kokisunu bile içime çekemedim, öpemdim yavrumu. Yüzü hala gözümün önunden gitmiyor, gözumu kapiyiyorum açiyorum ayni göruntu onun sessiz sessiz öylece durmasi, ameliyyat zaman yine bir umut belki yalniş bildiler bebeyim ölmedi dedim içimden ama artik çok gec olmuşdu