bebeklerimiz gelince hayatımız alt üst olmus gibi davranmayalım bu postları okuyunca çok üzülüyorum 3 ay 4 günlük bi oğlum war o geldi iyiki geldi rabbimin hediyesi yakınmayalım ne olur o olsun die kapılarda bekledim ben kendini bilmez aa çocuk yokmu die soran 3 dengesize laf anlatmaya çalıştım eşim üzülmesin die hic bi bebeğe imrenerek bakmamaya alıştım şükür ne sabır ne dua en guzel nasıl edilir ağlayarak rabbine nasıl yalvarılir secdeye kapanarak saatlerce ağlamak ne onun yokluğunda ogrendim mesela yokken bile bana ders werdi hamile kaldım heran bisey olacak korkusuyla her doktora gidişimde bisey diecek korkusuyla birini en çok kaybetme duygusunu sinandim şimdi dizimde sallıyorum 12 yattik 3 ten belli ayaktayım boncuk boncuk bakiyor hic umrumda deil çok gazlı bi bebek bazen bütün gece omzumda gezdiriyorum hic umrumda deil bazen ev dağılmış ustum basım pert hic ama hic onemli deil ustu ne kusuyor günde 3 defa üst deistiriyoz babaannesi anneannesi çok müdahale ediyor çocuğum die seviyorlar sevsinler onlarınkiler heves diorum hoş karsiliyorum büyüsünde şunu giydiriyim büyüsünde şunları kırsın döksün büyüsünde peşinde kosturuyum yeterki sağ salim büyüsün die gözünün içine bakıyorum onla uykusuz gecirdigim geceler hic umrumda deil onsuz geçirdigim gecelerin acısını biliyorum mehmethan im oğlummm seni çok seviyorim❤lütfen şikayet ederken çocuksuz bi kadını geçirin aklınızdan ve unutmayalım onlar bigun büyüyecek