Butun ailem arkadaşlarimdan uzağim. Evlenince başka sehire tasindik ve senede 1 kere ancak gidebiliyoruz. 4 sene oldu ama ben bir türlu uyum sağlayamiyorum kimseye. Yani artik eşim ve cocuğum haric kimsenin yaninda rahat hissetmiyorum. İnsanlari hayretle izliyorum kimle tanissam sanki birbirlerinin açığinı ariyorlar devamli bi eleştirme akil verme içindeler. Mesela 3 kisi otiruyoruz başkasina atiyorlar sonra 2 gun sonra bi bakiyorim vicik viciklar bi insani ya seversin ya sevmezsin bu kadar nefretle anlattiğin birine nasil samimiyet gosteriyorlar anlamiyorum. Kendi kendilerine biseye bozulup trip atiyorlar falan yetiskin insaniz ne dusunuyorsan soyle konusalim ama yok hep bi dolambaçli yollar. Cidden bende mi bi sorun var diyorum artik cidden kendimi huzursuz hissetmeye başladim