Seni çok iyi anlıyorum. Hatta ben de benzer bir şey yaşadım ve aslında hala yaşamaya devam ediyorum. İntihar fikri çok cazip geliyor mantıklı düşününce evet. Bu dünyada üzüntü, çaresizlik, kimsesizlik, değersizlik gibi birçok olumsuzluk var. Bir hareketle hepsinden kurtulmak nr rahatlatıcı bir his değil mi? Ama bir bebek geliyor, bit insan. Bunu ona nasıl yaparsın ki? Ben de keşke diyorum keşke bir küçük meleğin annesi olmasaydım da tek başıma olsaydım. Bu öyle ağır bir sorumluluk ki birini annesiz bırakma düşüncesi. Yok yani ona kim bakar, eşin mi nasıl bakacak ki kayınvaliden mi kim? Yorumları okumadım ama kötü şeyler yazanları umursama. İnsan başkasının ne yaşadığını asla bilemez.