Canın anneligimi sorgulayamazsin diyosun e tamam ben sorgulayamam ama sen kendin kendini bu duruma sokuyosun yazdığın yorumlarda hep birilerine muhtaçmış gibi hissediyosun zorluklarla başa cikamama gibi bi korkun var kaynanam gitse annem gelmiyo yine kaynanama muhtacım yazmışsın,ben prematüre doğurmadım ama huysuz gazlı uyumayan bi oglum vardi 7 buçuk aylıkken kızıma hamile kaldım dikiskerim parçalanmış bi vaziyette doguma gittim ve gebeligim sürece iç dikislerim yırtılarak oğluma yine de ben baktım kimseyi çağırmadm kimseye bırakmadım 2 dogumumda da annem sadece 3 gün kaldı 4. Gün eve gönderdim hem dikisliydim hem küçük çocuğum vardi ikisine de misler gibi baktım çünkü annem yanımda çok kalsaydı onun rahatlığına alışırdım,oglum şuan 3 yasinda kızım 2 yaşına giricek 1 buçuk aylik hamileyim ve aksama kadar yaptığı şeyleri anlatsam aklın hayalin durur Allah sabır versin dersin ama ben bu tempoya alıştığım için çok zor gelmiyo bana 2 cocuk bakmak kendini nasıl alistirirsan öyle gider,ben kaynananin kucağına çocukları atmışsın akşama kadar oturuyosun demiyorum zaten ama bakamam diyosun ve sen onların annesisin benim ayağımda oglum sallayıp uyuturdum kızımı da göğsümde uyuturdum emzirerek yani dediğim gibi ben belki prematüre doğurup zorluğunu o şekilde çekmedim ama bende çok zorluk çektim eminim burda çoğu kişi zorluk çekmiştir ben kimseye bi minnetle bulunmadim kendi öz annemi bile evde istemedim çok fazla kalmasın rahatliga alışırım diye