Selam kızlar. Nasılsınız nasıl gidiyor? Ben bi dertleşme ve öneri isteme postuyla geldim.
Kızım 2.5 yaşında. Kendimi helikopter anne hissediyorum. Aslında öyle olmak istemiyorum. Ama kendimi hep uyarmada buluyorum. Bir kere kızım öyle yapmıyoruz dediğimde beni hiç dinlemedi. Çocuk o ne istiyorsun diyebilirsiniz. Evet çocuk ama başka çocuklar anneleri bir kere gel buraya veya gitme dur dediklerinde anneleri söylediğini yapıyorlar. Kıyaslama değil. Sadece öyle izledim başka aileleri, kadınlar neden öyle sakinler diye merak ettim. Benim Kizimda mesela parka götürüyorum gidiyor yerlerde yuvarlaniyor, cimleri koparıp ağzına götürüyor, büyük çocuklar top oynadığı yere koşuyor, önüne sağına soluna bakmadan koşuyor, parkta büyük çocuklar koşarken ona çarpmasın diyorum, zaten kızım minnoş, üflersen bile uçar, veya bisiklet falan biniyorlar çocuklar, o çarpmasın diyorum, sallancak önüne geçiyor ödüm kopuyor. Zaten 2 kere top carpmisti kızıma hiç beklemediğim yerde çok korkmuştum bir dudağı patladı, bir nefesi bir kaç saniyeye kesildi. Cimleri ağzına götürmesini istemediğim ise parklarda hep kedi köpekler var kaka yapıyorlar cimlere. Kediler değil de köpekler öyle yapar. Ve sadece cimleri değil herşeyi ısırıyor ağzına götürüyor bırakamadı o huyunu. Zaten dişleri çürümeye başladığında biseyler ısırıp dişi kırılmıştı. Neyse ağzından çıkar cümleyi de günde bilmem kaç kez söylüyorum. Markete girdiğimizde arabasından inmek istiyor indiriyorum yoksa bağırıp ağlamaya başlıyor. Indi mi arkasına bakmadan gidiyor. Gitsin gezsin de ama neyi görüp merak ettiyse onu sallıyor asılıyor ve tırmalıyor . Üstüne biseyler devrilir diye korkuyorum. Yanimda ol beraber gezelim bebegim diyorum hiç dönüp bakmıyor. Markete girmeyim diyorsam eşimin işi öyle ki, bir hafta evde ise 2 hafta işte. Her zaman internetten sipariş veremem.
Neyse dediğim gibi hep uyarıyorum. Dur gitme elleme çıkar ağzından in asyaya çıkma oraya gel buraya bekle falan filan. Ben ne kadar bıktıysam kızım daha beter bıkmıştır. Valla Allah korusun bisey olursa ben ne yapacam eşim evde olmuyor genellikle , benim ailem yurt dışında eşimin ailesi şehit dışında. Ve bugün parka goturdugumda bir kız vardı, onu çoktan tanıyorum annesiyle de bazen konuşuyoruz. Baktım ikisi oynamak istiyor ben de kızımın yanındayım baktım o kız da dur bekle öyle yapma falan diyor. Yanı hep benim yüzünden mi acaba diye üzüldüm. Çünkü parkta kızım kendinden biraz büyük kızlarla oynamak istiyor, 3 4 kız var hep gelip kızımla oynuyorlar. Onlar da bazen uyarıyorlar gibi. Mesela onlara zarar vermese bile uyarıyorlar (onların oyununu bozmaya veya zarar vermesine ben dikkat ediyorum) . Veya ablalık yapmak mi istiyorlar. Kendice ilgi falan gibi. Ve kim şöyle durumlar yaşadı nasıl çözüm buldunuz? O kızlara diyim mi mesela ben annesiyim gerektiği yerde ben uyaricam tamam mi ablacım? Kızım şimdi küçük ama özgüvenini kaybetmesin benim yuzumden. Uyarma işini nasıl azalticam? Yardim icin yazan herkese sevgiler. Sonuna kadar okuyanlar hakkınızı helal edin. Ben hep uzun uzun post açıyorum bazen utanıyorum neden vidir vidir yazıyorum diye. Napim sizden başka kimsem yok dertlesip yardim isteyeceğim kimse yok.