Kızlar öyle bir çıkmazın içine düştüm ki sizinle konuşayım dedim kafayı yiyicem yani belki bilirsiniz eşimin tayini van Başkale ev götürülemez yer olarak çıktı neyse bizde evi topladık sakarya'da kaynanam dedi kuşadasında ev var oraya evini koyarız sende benle yaşarsın diye kiracı çıkıcak bizde öyle eşyaları koyucaz dedik neyse bende mutlu oldum bak beni düşünüyor falan diye neyse kızlar biz geldik beni 1 kere öpmedi babasıda hoşgeldin falan yok daha gelir gelmez yemeği pişirmiş sofrayı kur 2 hafta oldu burdayım ama hergün bir stres alttan laf çarpmalar kalk şunu yap demeler emir vermeler eşim gidince bana diyor sen işe gir bende çocuğa bakarım falan dün kuşadasına gittim geldim geberdim artık bi yemek yapmış kupkuru yemek onuda biz hazırladık bayılıcaktım yorgunluktan hem çocuğu üstüme atmış bende eşime dedim al salla ben nereye koşayım dedi ben oğluma kıyamam dedim annem babam yanımda yok diye böyle muamele yaparsın tabi doğru kız kardeşimde yanımda onuda dedim ki kendimi buraya ait hissedemiyorum eşimde gidicek ben bi anda boşluğa düşücem bide deprem oluyor ha bire kız kardeşim dedi abla ben kalayım bende kal dedim onlarda diyo baban çağırırsa kardeşin gitsin hiç empati denen birşey yok düşündüm bunlarla olmaz onlar yanında kalmamı istiyorlar ama acımaları yok kızlar hergün stres kuşadasına kız kardeşimle yerleşeyim dedim alışana kadar bunlarada ben sizle yapamıyorum diyicem kız kardeşimde okulu başlayınca gidicek vana yerleşeyim dedim bilmediğim şehir orasıda çok karışık varya siz benim yerimde olsanız göğüs gerip yinede onlarla yaşamayımı seçerdiniz kuşadasına belli süreliğine kız kardeşimle yaşamayımı yoksa vana gitmeyi mi bu arada kuşadasındaki evde onların ve hala kiracı oturuyor komple geçmem 3 ayı bulur.