Hayat benim için çok erken başladı 12 yaşına kadar babasız büyümek , abime baba demek , ve birgün bir yabancı adamın çıkıp eve gelmesiyle benim babam olduğunu öğrenmek , annemin çektiği acı eziyetler , babam başımızdan yok diye amcalarimin annemi dövmesi abimin dövüp kolunu kırması , yiyecek ekmegimizin olmaması, el allemon anneme saddaka vererek zekat verecek annemin bize bakması, başka insanların kıyafetleri ile büyüyor olmamız,
Evet yıllar sonra babam çıkıp geldi , yapmadığı babalığı bu sefer hakkını vererek yaptı ,
Ama annem o kadar sıkıntı çekti ve şimdi hasta Allah onu bana bağışlasın benim ömrümü anneme versin,
Sonra annemin zorluklar ile yetiştirdigi evlatlarının hayırsız insanlara denk gelmesi ,
Ve ben çocukken hiç oyuncağım olmadı kırık bir bebeğim bile olmadı , ben ve ufak kardeşim ne çok boynumuzu büküp milletin çocuklarına baktık öyle ,
Aslında hayat benim için çok ama çok erken başladı çocuk yaşta başladı , ve kocaman yaralar bıraktı :( :'(