Eski ben insanları severdim şen kahkaha dolu sürekli bırbır konuşan iyisiyle kötüsüyle gününü geçiren biriydim asla kimseyle kıyaslamaz ne istersem o güzeldi
Şimdi ise herkes ten nefret ediyorum hatta Allah' affetsin eşimin ailesini çok sevmiyorum gülmek bile istemiyorum hatta gülüyorsam sahte günümü hep evde geçiriyorum çünkü alt üst oturuyorum ve inene kadar hepsini görüyorum iki eltim var kızlar sanırsın evimiz aynı ben ne alsam aynısını alır sürekli bir yarış sürekli kıyaslanma diğer altim de sürat beşkarış daha bir güne bir gün slm verimişliği yok bana hep ben verirdim artık vermiyorum ne bilim içlerinde ölecek gibi hissediyorum