Allah aşkına bir fikir verin ,kayınvalideniz size iftira atsa ve eşinizin zoruyla görüşmeye devam etseniz ne hissedersiniz,yani ben bu durumdan çok rahatsızım Allah rızası için ve evimin huzuru için dedim görüşmeye devam ettim ama içim almıyor yani yaptıkları aklımdan çıkmıyor sürekli beddua ediyorum ee sonra yine aynı ortamda bulunuyorum kendimide samimiyetsiz görmeye başladım, dualar ediyorum unutayım yaşattıklarını diye ama çıkmıyor aklımdan yani şu an bana bir kötülüğü yok ama asla da hatalıyım demedi ki zaten ömrü boyunca ben hatalıyım dememiştir kimseden de özür dilememiştir öyle bir karakter çünkü hele bir fikir verin kızlar direkt unutamadım ve içim almıyor böyle diyip görüşmeyi temelli keseyim mi yoksa ilk canımı sıktığı anda mı onu mazeret gösterip görüşmeyi keseyim, çünkü kendilerini melek gibi andıkları her ortamda midem bulanıyor