Her zaman ailemden birine bir şey olursa korkusu vardı içimde. Anneme babama vs. Ama şunu da biliyordum. Bir dua vardır Allah sıralı ölüm versin diye. Sıralı olursa illa veda eden ben olacağım. Her can tadacak nihayetinde.
Ama çocuğum olunca bu korkunun boyutları arttı. İleride destek almayı da düşünüyorum. Ama kendim nasıl baş edebilirim acaba? Çok çok korkuyorum. Ufacık hasta olsa dünya başıma yıkılıyor sanki. Evlat çok başkaymış. Hiçbir şeye benzemiyor korkusu. Dua ediyorum elbet. Ama içimdeki endişe geçmiyor. Şimdi bebek, gözümün önünde. Ama yürüyecek koşacak büyüyecek. Acaba alışacak mıyım bir zaman sonra? Yoksa böyle korkup duracak mıyım?
Linç edecekler zHmet etmesin. Daha önce de benzer bir post açmıştım. Abartıyorsun simdi sağlıklı işte kıymetini bil gibi bir sürü yorum alıp paylaşımı sildim. O yüzden boşuna kendinizi yorup tekrar benzer şeyleri yazmanız gerekmez. Rahat olun hani.