Anlatmıştım burada cinnet geçirdim herkesi ayağa kaldırdım diye. Kuzenleri geldi gece affet falan, ortada birşey yok gibi gözüküyor ama ben, beni kırmalarından bıktım. Şimdi o kendince ileriye dönük planlar yapıyor. Ama ben annemi babamı abımı ayağa kaldırdım herkesten onay aldım boşanacağım diye. Kocam hariç herkes biliyor boşanacağımı, adam kendi kendine planlar yapıyor, eşya alma derdinde, kızları seneye koleje gönderme derdinde, arabamı yükseltme derdinde, arsa arazi alma derdinde. Bu kadına ne yaptım, neden bu hale geldi diye durup düşünme derdinde değil. 4 çocukla beni pohpohlayacağı yerde neyi nerden kısıtlasam da evde otursa anca çocuk baksa derdinde. Evde hangi köşeyi dönsem biri anne diyor. Ders çalışsak baba ortada yok, etkinlikte yok, sinemada yok, tatile gitsem tek gidiyorum. Tek derdi çalışmak, para para para. Bıktım ama o kabul etmiyor. Akşamları marketi toplayıp eve gelmeyle, abur cubur yiyip iki kelime sohbet etmeyle, eksiklerimizi fazlasıyla almayla baba olunmuyor.
Hangi ara nasıl bir ciddiyetle onu hayatımda istemediğimi söylemeliyim?