Uzun olucak biraz ama gerçekten kendinizi yerime koyup da cevap verirseniz çok sevinirim nerden başlayayım bilemedim çocuğum 5 aylıkken eşim bize maddi zarar verecek bi davranışta bulundu coknayrilmak istedim o zaman sağlıklı düşünemedim ama ailem eşim engel olup beni ikna ettiler çok büyük kavgalar kusmeler ağır hakaretler oldu aramızda sonrasında ve hepsini ben yaptım eşim bir daha o hatayı yapmadı ama zaten o yaptığı 3 yıldır peşimizi bırakmadı maddi ve manevi benim ailemin desteği ile ayakta kaldık hep bu süreçte ailem de ben de çok yıprandık yalan yok eşimde benim laflarım başa kakmalarimla yıprandı ama tüm bunlar onun yüzünden başımıza geldi onun ailesinin maddi ve manevi desteği hiçbir şekilde olmadı eşimde gayet biliyor bu durumu benim ailem çöl yıprandı hem manevi hem maddi olarak ne yaparsak eşimin açtığı açığı kapamakta zorlandık manevi olarak da bizim kavgalarımız çocuğumun küçük olması her şey yıprattı ailemi ve tüm bunların sonunda ben de eşimden çok fazla sogudum hep ayrılmak istedim ama caydirildim ona karşı ne hissettiğimi bilmiyorum adını nası koysam bilemiyorum eşime karşı aşk sevgi o duygusal hisler yok ama onu sevmiyorum diyemem seviyorum ama o duygularla değil çocuğum babasına çok düşkün çok seviyor babası da çok ilgili bir baba ve eş olarak da beni haddinden fazla seviyor ve ayrılmak asla istemiyor ama şöyle bir durum var biz daha kendimizi tam anlamıyla toparlayamadn eşim üstüne işten çıkarıldı aldığı tazminatla kira elektrik su vs donduruyoruz üstelik ben çalışıyorum şu an o 1bucuk aydır evde iş bulamıyor benim çalıştığım iş vardiyalı oglumun yüzünü göremiyorum üstüne hiç de dinlenemiyrum perişan haldeyim parasızlık evliligimizdeki soğukluk bu raddeye gelene kadar olan tüm sorunlar artık mahvetti bizi biz diye bir şey kalmadı aslında boşanmak istiyorum da diyemiyorum istemiyorum da napcagimi bilmiyorum artık o hazır paranın da bir sonu var ben bu ağır çalışma saatlerine nasıl dayanırım bilmiyorum onun fa bir sonu var eşim.is bulsa bile eski işinde olduğu kadar maaş alamayacak yine gecinemeyecegiz onu da biliyorum artık ailem bosan gel diyor biz sana orda bakcagmza burda bakarız diyor ama ben ne yapcm hiç bilmiyorum oğluma bakıyorum babasına bakiyorum aralarına girmeye hakkim yok diyorum sonra kendime baktığımda yaşadığın hayat hayat değil kendine niye eziyet çektiriyorsn bosan diyorum ya arkadaşlar ben napaym bana bi akıl verin nolur
