Bu konuya çok üzülüyorum

Question

Ben hep susturularak, baskılanarak büyüdüm ama çok sıkıntı çektim. Okulda hep ezildim, aktif olamadım sürekli birileri laf söylerse kizarsa diye geri durdum. Mesleğim oldu iş hayatinda da kendimi ifade etmekte çok zorlandım. Birisi bir derdini anlatıyor mesela aslında içim gidiyor bende konusuyum, derdini paylaşım destek olmak istiyorum ama konuşamıyorum resmen ya. Yaa hayırlısı, üzülme falan diyorum ama asla bu kadar söylemek istemiyorum aslında. Karşımdaki de belki beni önemsemiyor diye düşünür. Psikolojiden falan anlamam çok ama hep susturuldum. Dayak da çok yedim annemden. Terbiye elbet çok güzel bir şey ama hep korkardım doverse diye. Bir yere giderdik şimdi bile hatırlıyorum hep diken üstünde olurdum. Ya gene doverse ya bagirirlarsa diye. Sonra kardeşim doğdu zaten bütün ilgi onda 10 yaşındaydim sen büyüdün büyüdün diyip durdular aslında buyumemistim. Annemle babam kardeşimle oynar oynar ben odamda takilirdim ergenlik döneminde hiç odamdan çıkmak istemezdim. Bir kere çekirdek yerken babam odama gelip deli gibi ne yiyorsun düzgün ye şunu diyip atmıştı çekirdeklerini. Kaç sene geçti aklimdadir hala. Senden bir şey olsun gelip suratıma tukursunler derdi. Çok şükür mesleğim oldu. Ama asla ikinci bir çocuk istemiyorum eşimde zaten hep tek çocuk derdi. Başka bebeğim olursa kızımla az ilgilenirsek, ihmal edersek diye çok korkuyorum. Ve eşim dünya iyisidir. Kızına çok düşkün, evdeyken benden çok bakar. Nöbete gidince göremiyorum der o bakar, oynar, gezdirir ilgilenir. Ne kadar şimdi işi bırakmak zorunda olsamda inşallah gene dönücem işime. Şimdi bir kızım var ve o da benim gibi kendisini savunamaz diye çok üzülüyorum. Ya o da anlatamazsa kendisini, sessiz kalırsa savunamazsa. Geçen arkadasima gittim çocuklar var mesela benim kızım 1 yaşında onlar 2 yaşında falan. Onlar istemediği olunca yıkıyor ortalığı, ağlıyor. Benimkisinin elinden oyuncağını falan alıyorlar benim kız öyle bakıyor hiç ağlamıyor. Belki daha çok küçük ama kendim yaşadığım için korkuyorum. Benimkiside ağlasın istediği olmayınca, benimkiside istediğini yaptırsın diyorum. Kimseye de anlatamıyorum kusura bakmayın uzun oldu :(

Answer 1

Senin adina üzüldüm canim kızının senin yaşadıklarını yasamamsi için onu özgüvenli yetiştir ayakları üzerinde duran bir kiz çocuğu olsun herşeye aglayan çocuk çokta iyi bişey deil önemli olan senin ve eşinin ona nasıl yaklaştığı nasil büyüttüğünuz sen bu kadar baskiya rağmen meslek sahibi iyi bi insan olmuşsan ne mutlu sana at kafanadan bu düşünceleri çocuğunu sevgiyle büyüt herşey gönlünüzce olsun

Comments

İnşallah canım teşekkür ederim

Answer 2

Bende çok baskıyla ve şiddetle büyüdüm ama sizin aksinize çok asi ve fevri biri oldum insanlara tahammülüm yok ve kızımda 1 ay sonra yaşına girecek aynı huyu bana benzemiş. Mesela görümcemın kızı oyuncağını elinden alırsa saçını çekiyor bağııryor bende bana benzemesini istemiyorum çünkü çok kavgacı bi insan oldum  arkadaş edinemez diye korkuyorum hangisi daha iyi bilemedim şimdi

Comments

Valla bende bilmiyorum çok zormuş özellikle manevi olarak düşünmek beni çok yoruyor. İyi birisi olsun, özgüvenli olsun diye :(

Answer 3

Karekter olarak bana benziyorsun ben öğretmen oldum her gün bir sürü insanla iletişim kuruyorum ama o çekingenlik o özgüvensizlik gitmedi benden maalesef:(

Comments

Bende hemsireyim canım haklı da olsam savunamam kendimi kolay kolay çok zorlanıyorum

---

Benim babam tarafından çok kırıldı cesaretim şiddet gördüm diyemem ama çok eleştiren cesaret kıran bir yapısı var maalesef 30 kusur yaşındayım hala da aynıyım

Answer 4

Evet bazen ailelerin yaptığı şeyler çocukluk travması olarak kalabiliyor. Insallah kızın oyle olmaz suan çok küçük:)

Answer 5

Seni çok iyi anlıyorum bizde 10 kardeştik ve hepimiz şiddet yoklukla özgüvensiz büyüdük maalesef sınıfta öğretmen soru sorardı cevabı herkesten iyi biliyordum ama o parmağımı hiç kaldiramazdim içimden okuyordum şimdi konuşurum dinlerim ve çocuklarım özgüvenli olsun diye elimden geleni yapmaya çalışıyorum 

Herşey gönlünce olsun inşaAllah 

Answer 6

Öncelikle bazı şeylerin farkında olmak çok güzel bir şey. En azından yapılan yanlışların farkındasın ve sen de aynı hataları yapmak istemiyorsun. Ne güzel... Evet kendin zor çocukluk geçirdiğin için kendi çocuğun da senin gibi olsun istemiyorsun haklı olarak. Senin bir anne olarak yapman gereken bence korkmak olmamalı. Sen zaten farkındasın neyin doğru neyin yanlış olduğunun. Çocuğuna da bu doğru ve yanlışlar üzerinden bir yol çizeceksin. Her şeye ağlayan zorla yaptıran başkasının çoculunun elinden zorla alan çocuk da özgüvenli değildir. Sen doğruyu yap gerisini evladına bırak. O doğru olanı alacaktır. Değerler eğitimi ver açıkça. 

Answer 7

Birazda karakter meselesi canım annem de bana vururdu bagirirdi hatırlıyorum en küçük bendim ama annem abimle kavga etsek hep abimi haklı bulurdu haksız olsa bile gibi gibi şeyler ama şimdi gayyet konuşurum fikrimi söylerim hani kapali bir insan değilim bide kızında öyle olmaz korkma kızımda oyleydi küçük olduğu için sonra alisiyo bide tek çocuklar ondan çekingen oluyorlar kardeşi olsa çok daha gözü açık oluyo

Answer 8

Canım benim ailemde beni hep susturdu. Dayak o kadar fazla yoktu ama hep susturuldum. Mesela hala daha balalarım amcalarım babama anneme her lafı sayarlar ama onlar susar. Ben ne zaman patladım biliyormusun. Teyzem olacak mahluk namusuma iftira attı orda bende birşeyler koptu porselen tabak vardı aldım kafasına fırlattım ocakta sıcak su kaynıyordu üstüne serptim ama isabet etmedi. Sonra yatırdım yere kendimi kaybettim bak şuan bile sinir doldum . Zor ayırdılar zor ama bu raddeye gelene kadar hertürlü hakarete sustum herşeye tamam dedim. Ama iş namusa dayandı. O gün bu gündür artık susmuyorum herkese veriyorum cevabını. Emin ol bi kere konuşmaya cesaret edersen gerisi gelir

Answer 9

Hemen hemen aynı şekil büyüdüm ve şuan ayaklarımın üzerinde dobra biriyim bu saate kadar 1 sefer muhtaç kaldım onda da yüzlerini gördüm bir daha Rabbim düşürmesin ve kızımıda baya özgüvenli benim gibi olmayacak şekilde yetiştiriyorum ve öylede yetişiyor çok şükür.