Merhaba kızlar daha önce de bahsetmistim esim asker, 7 sene Suriye'de calısmıs, suriyede para harcayacak yeri zamanı olmadığı icin maasını ailesine yollamıs, ailesi bu duruma o kadar alışmış ki biz evlendikten sonra beni bi türlü sindiremediler. Cünkü nafakaları kesildi. Kayınbabam hem emekli maaşı alıyo hem de asgari ücrete bi yerde calısıyo yani çift maaslı, kayınvalidem gassallık yapıyo ayriyeten bağ bahçelerinden sebze meyve satıyo, görümcem kurs hocası ayrıyeten bi butikte calısıyo kayınlarım da harclık cıkaracak yerlerde calısıyolar yani evlerine ayda 50 bin lira para girisi var abartısız ve evleri kendilerinin ayrıca cok dindarlar(güya)kredi kartı bile kullanmazlar hicbi yere borcları yok. İki senelik evliyim kızlar halaa ve halaa bi eksikleri olduğu zaman ilk önce eşimi arıyolar telefon al tablet al halı al koltuk takımı al bize vs. eşimin düğünden kalan borcları var ben de çalışmıyorum kirada oturuyoruz baska gelirimiz yok. Eşim eğer ben yapamam alamam derse kendileri alıyolar mecbur kalıp. Ama nolursa olsun ilk önce bizi yokluyolar biz alalım biz verelim diyelim diye. Eşim bu konuda boşanma aşamasına gele gele aklını basına aldı ne zaman arasalar benim de borcum var deyip kestirip atıyo ama ufak tefek harclık verme gibi seyleri yapıyo hala. Bir insan bir aile nasıl bu kadar dilenci olabilir kızlar aklım almıyo. Her defasında yapamam param yok borcum var demesine rağmen esimin daha dün kardesi bana tablet al diye aramıs. Her seferinde bu kez de yok dedik heralde bi daha aramazlar diyorum ayaklarına alacakları terliğe bile bizi yokluyolar delirmek üzereyim. Bu resmen dilencilik değil mi? Kendi paralı bi köşede biriksin hazır paraya dokunmayalım oğlumuza ne kitlersek kafasında sürekli bizden bi şey dileniyolar. Niye dilenci diyorum yok dememize rağmen ısrarla aramalarından!