O zamam sana kendimden örnek vereyim mesela ablam 3. Çocuğuna doğum yaptı ben herşeyine koşturdum çokça hediyesi geldi bebeğine , görümceside hep koşturdu kırkı çıkana kadar ne mutfağa girdi ne bulasık yıkadı kısaca prenses gibi baktık sonra ben 3. Çocuguma hamile kaldım ve annem ayzamır hastasıydı ve ben planlamadım hamileligi , hamlieykem annemin altınıda temizledim sonra yatalak oldu ben doğum yaptım ne lohusalık bildim ne birşey doğum yaptıktan 2 hafta sonra annem yatalak geldi evime aldım ve annemde bebeğime de baktım . Doğumun ikinci günü mutfağa girip yemegimi pişirdim hergün, gelip yemegimi yapan olmadı. Ablamda oğlunu evlendirdiği için annemi evinede alamadı o sırada birşey diyemedim aldım baktım. Sonra çocuğum tam konuşmaya başlarken annem vefat etti ve cocuğum içine kapandı. Daha anlatsam bitmez . Bak ablam prenses gibi bakıldı ve annemde hasta değildi o zamanlar ama ben doğum yaptım ne prensesligi kendimi köle gibi hissettim. Çok sorguladım çok zoruma gitti niye ben niye ablam bunları yaşamadı ben niye yaşıyorum. Ama cevap yok işte herşey nasip , senin hayat cizginde bunları yaşamak var , arkadaşınla kıyaslamayı bırakmazsan daha çok üzülürsin.